پیشنهاد آخر هفته لوموند برای تماشای یک سریال ایرانی خبرساز شد

به گزارش خبرگزاری آنلاین جو در گزارش نشریه لوموند فرانسه آمده است: سریال آکتور ساخته نیما جاویدی که در سال 2023 جایزه بزرگ جشنواره «سریز مانیا» را از آن خود کرد، با عبور از سد سانسور، راهی خانه های تماشاگران فرانسوی از طریق شبکه آرته شد. این سریال که اولین اثر ایرانی است که به طور بین المللی در اروپا پخش می شود، گواهی بر کیفیت و برتری تولیدات هنری ایران، حتی در شرایط محدودیت های سخت سانسور، است.

استقبال از سریال آکتور در میان طرفداران سریال در فرانسه به قدری بالا است که رسانه های معتبر فرانسوی درباره این سریال مطالب مختلفی را منتشر می کنند. نشریه آرته فرانسه در گفت وگوی مفصلی با نیما جاویدی درباره سریال آکتور با جهان فکری این فیلمساز جوان و خوش فکر ایرانی بیشتر آشنا شده است.

سازنده فیلم سرخپوست درباره منبع الهام برای ساخت سریال آکتور گفت: وقتی بچه بودم طرفدار پرو پا قرص کتاب های تن تن و میلو بودم خصوصا جاهایی که تن تن با تغییر چهره و فرو رفتن در نقشی تظاهر میکرد که شخص دیگری است تا به هدف خود برسد، دقیقا مثل شرلوک هولمز که او هم بعضی وقت ها همین کار را میکرد. در دوران نوجوانی فیلم پرده آخر به کارگردانی واروژ کریم مسیحی را دیدم که داستانش در مورد یک گروه بازیگر تیاتر بود که برای انجام یک کار خلاف به عنوان خدمتکار در عمارتی استخدام می شوند و از همان زمان این فیلم شد محبوب ترین فیلم من در تاریخ سینمای ایران. «بعضی ها داغشو دوست دارند» و «توتسی» را هم به دلیل همین ایده دوست داشتم. من فکر میکنم که علاقه ای که در کل زندگی ام به همین ایده ی «نقش بازی کردن در زندگی واقعی» داشتم توانسته الهام بخش من برای این سریال باشد.

جاویدی در ادامه افزود: من فکر می کنم که کل سریال را می توان به یکی از جملات معروف شکسپیر که در ابتدای هر اپیزود هم نوشته می شود خلاصه کرد: «دنیا صحنه نمایشی بیش نیست و مردان و زنان بازیگران آنند و هر کس در زندگی خود نقش های بسیاری را بازی می کند». واقعا دوست داشتم به این موضوع بپردازم و این برایم جذاب بود که سریال در مورد چند بازیگر باشد که نقشهایی را در زندگی واقعی بازی می کنند. البته که من می خواستم مخاطب به تدریج متوجه این بشود که نه تنها بازیگرها بلکه اطرافیان آن ها هم برای رسیدن به هدف خود در زندگی واقعی نقش بازی می کنند. به این فکر کردم که چه می شود قهرمان ها به جای اینکه مثل مثلا شرلوک هولمز از نبوغ مثال زدنی شان استفاده کنند از توانایی شان در بازیگری برای حل مشکلاتشان استفاده کنند. البته که در سطح ظاهری داستان این طور به نظر می آید اما وقتی شما به همراه سریال جلو می روید متوجه همان جمله شکسپیر که میگوید همه ی انسان ها در حال بازی کردن نقش هستیم می شوید.

جاویدی با بیان اینکه در آکتور تلاش کرده است به سراغ ژانرهای مختلف برود گفت: واقعیت این هست که انتخاب ژانرهای مختلف کار پر ریسکی بود و این واضح است که وقتی شما یک ژانر را انتخاب میکنید مثل کمدی، مخاطب هم همان را دنبال می کند و انتظاراتش برآورده میشود و گمراه نمیشود، اما چیزی که من را در مورد این سریال جذب خودش کرد مفهوم تنوع است به این خاطر که شخصیت ها مدام نقش های متفاوت بازی میکنند. از همان سکانس اول سریال این مفهوم در اثر جا می افتد و فکر کردم که میتوانم این تنوع را در ژانر هم بیاورم و احساس کردم که مخاطب هم از آن استقبال خواهد کرد چرا که آن ها درک کرده اند که با یک کار متنوع روبرو هست. من سعی کردم از این امکان برای جا انداختن تنوع زیاد ژانرها استفاده کنم و این به نحوی ذات داستان را معرفی میکند؛ شخصیت ها مدام رنگ عوض می کنند و تبدیل به آدمهای دیگر می شوند گاهی نقشهای کمدی بازی می کنند و گاهی نقشهای تراژیک. به عبارتی تنوع ژانر را از تنوعی که ذاتی داستان بود گرفتم.

وی با اشاره به موفقیت های جهانی سریال آکتور عنوان کرد: این قطعا افتخار بزرگی برای من است که این سریال توانسته به چنین موفقیتی در سطح اروپا برسد و خیلی خوشحال هستم که اولین کارگردان ایرانی هستم که به این موفقیت مهم دست پیدا کردم. به نظر من سینما و صنعت سریال سازی ایران پتانسیل بسیار زیادی برای دیده شدن در جهان دارد.

5757