معرفی فیلم هیولا (Monster)

فیلم «هیولا» (Monster) اثری خیره کننده از سینمای ژاپن در سال ۲۰۲۳ است که با کارگردانی استادانه هیروکازو کوره-ایدا و فیلمنامه ای بی بدیل از یوجی ساکاموتو، بینندگان را به سفری عمیق در پیچیدگی های روابط انسانی دعوت می کند. این شاهکار سینمایی که برنده نخل طلای بهترین فیلمنامه از جشنواره کن ۲۰۲۳ شد، به دلیل ساختار روایی منحصر به فرد خود که حقیقت را از سه زاویه دید متفاوت آشکار می سازد، مخاطب را به چالش می کشد تا به این پرسش اساسی بیندیشد: «هیولا کیست؟»

شناسنامه و اطلاعات کلی فیلم هیولا

«هیولا» (Monster) با نام اصلی ژاپنی «怪物» (Kaijū)، نه تنها یک فیلم، بلکه تجربه ای فراموش نشدنی است که در سال ۲۰۲۳ در ژاپن متولد شد. این درام رازآلود و روان شناختی، با تیمی از هنرمندان برجسته شکل گرفت که هر یک، سهمی بی بدیل در خلق این اثر داشتند.

• نام اصلی: Monster (怪物 Kaijū)
• سال تولید: ۲۰۲۳
• کشور سازنده: ژاپن
• ژانر: درام، رازآلود، روان شناختی
• مدت زمان فیلم: ۱۲۶ دقیقه (۲ ساعت و ۶ دقیقه)

عوامل و بازیگران اصلی فیلم هیولا

در قلب این اثر، تیمی از چهره های سرشناس سینمای ژاپن و هنرمندان نامدار قرار دارند که «هیولا» را به اثری ماندگار تبدیل کرده اند:

• کارگردان: هیروکازو کوره-ایدا (Hirokazu Kore-eda)
• فیلمنامه نویس: یوجی ساکاموتو (Yuji Sakamoto)
• آهنگساز: ریوییچی ساکاموتو (Ryuichi Sakamoto)
• مدیر فیلمبرداری: ریوتو کوندو (Ryuto Kondo)

بازیگران نیز با ایفای نقش های پیچیده و پرچالش، به این داستان جان بخشیده اند:

بازیگر	نقش
ساکورا آندو (Sakura Ando)	سائوری موگینو (مادر)
ایتا ناگایاما (Eita Nagayama)	میچیتوشی هوری (معلم)
سویا کوروکاوا (Soya Kurokawa)	میناتو موگینو (پسر)
هیناتا هیراگی (Hinata Hiiragi)	یوری هوشیکاوا (دوست میناتو)
میتسوکی تاکاهاتا (Mitsuki Takahata)	هیرونا سوزومورا
یوکو تاناکا (Yuko Tanaka)	مدیر مدرسه

شرکت های تولیدکننده و توزیع کننده از جمله توهو (Toho)، گاگا کورپ (Gaga Corp)، فوجی تلویژن (Fuji Television)، ای اوآی پرو (AOI Pro) و کوره-ایدا بان-بوکو (Kore-eda Bun-boku) از این پروژه حمایت کرده اند.

داستان فیلم هیولا: پیچیدگی در سادگی

«هیولا» با صحنه ای از آتش سوزی آغاز می شود و از همان ابتدا، مخاطب را در فضایی رازآلود غرق می کند. داستان، ابتدا از نگاه سائوری، مادری تنها، روایت می شود که نگران تغییرات ناگهانی و عجیب در رفتار پسر کلاس پنجمی اش، میناتو، است. او متوجه کوتاه شدن موهای پسرش، بازگشت به خانه با یک لنگه کفش و غیبت شبانه او می شود. زمانی که میناتو معلمش، آقای هوری، را عامل این مشکلات معرفی می کند، سائوری برای محافظت از فرزندش به مدرسه مراجعه می کند.

اینجا نقطه آغاز کشمکش هایی است که به سرعت ابعاد پیچیده ای به خود می گیرد. مدیر مدرسه و سایر کارکنان، به جای پاسخگویی، با رفتاری محافظه کارانه و گاهی غیرمسئولانه، به نظر می رسد که در پی سرپوش گذاشتن بر حقیقت هستند. اتهامات سائوری علیه آقای هوری بالا می گیرد و او در نهایت از مدرسه اخراج می شود. اما فیلم به همین سادگی پیش نمی رود؛ «هیولا» اثری نیست که به قضاوت های اولیه پایبند باشد. فیلمنامه هوشمندانه ساکاموتو، داستان را از سه زاویه دید متفاوت روایت می کند: ابتدا از نگاه مادر، سپس از دیدگاه معلم، و در نهایت از چشم انداز کودکان. این تغییر زاویه دید، به تدریج پرده از حقایقی برمی دارد که فراتر از یک ماجرای ساده قلدری یا سوءرفتار در مدرسه است و بیننده را به درک عمیق تری از روابط انسانی و پیچیدگی های آن دعوت می کند.

نگاهی به پشت صحنه: چگونگی شکل گیری یک شاهکار

تولید «هیولا» خود داستانی جذاب و پر از نکات شنیدنی دارد که آن را به اثری خاص در کارنامه کوره-ایدا تبدیل کرده است. این فیلم نه تنها بازگشت او به سینمای ژاپن پس از موفقیت های بین المللی «دله دزدها» و ساخت فیلم هایی در کره و فرانسه بود، بلکه شاهد همکاری های بی نظیری نیز بود.

همکاری های بی نظیر: کوره-ایدا و ساکاموتو

جالب ترین نکته در تولید «هیولا»، همکاری هیروکازو کوره-ایدا با یوجی ساکاموتو، فیلمنامه نویس برجسته ژاپنی است. این اولین بار از سال ۱۹۹۵ و فیلم «مابوروسی» (Maborosi) بود که کوره-ایدا فیلمنامه اثر خود را شخصاً نمی نوشت. این دو هنرمند مدت ها بود که به دنبال فرصتی برای همکاری بودند. کوره-ایدا، ساکاموتو را فیلمنامه نویسی توصیف کرده بود که همیشه آرزوی همکاری با او را داشت، اما فکر می کرد هرگز چنین شانسی پیدا نخواهد کرد. او می گوید: «در همکاری با ساکاموتو، حس نزدیکی عجیبی داشتم، چرا که هر دو به موتیف های یکسانی علاقه مند بودیم. به توانایی او در توسعه یک موضوع به شیوه ای واقعاً جالب هم حسادت می کردم و هم در شگفت بودم.»

از سوی دیگر، ساکاموتو نیز کوره-ایدا را «بهترین فیلمنامه نویس دنیا» می دانست و به یاد می آورد که هر دو در یک دانشکده درس می خواندند و گاهی گپ می زدند. این احترام و تحسین متقابل، بستری بی نظیر برای خلق یک فیلمنامه عمیق و لایه لایه فراهم آورد که در نهایت تحسین جهانی را برانگیخت.

موسیقی متن از اسطوره: ریوییچی ساکاموتو

یکی از درخشان ترین ابعاد «هیولا»، موسیقی متن آن است که توسط آهنگساز افسانه ای، ریوییچی ساکاموتو، ساخته شده است. این اثر متأسفانه یکی از آخرین کارهای او پیش از درگذشتش در مارس ۲۰۲۳ بود. ساکاموتو در آن زمان، با بیماری دست و پنجه نرم می کرد و قدرت فیزیکی لازم برای ساخت یک موسیقی متن کامل و جامع را نداشت.

اما به درخواست مستقیم کوره-ایدا، او دو قطعه پیانو را به طور خاص برای فیلم ساخت. علاوه بر این، از قطعات آلبوم جدیدش با عنوان «۱۲» و همچنین برخی از کارهای قدیمی ترش برای تکمیل موسیقی متن استفاده شد. ساکاموتو خود فیلم را اثری با «مضمونی پیچیده و دشوارفهم» توصیف کرده بود که تشخیص «هیولا»ی واقعی در آن دشوار است. کوره-ایدا نیز بیان کرد که همکاری با ساکاموتو «آرزوی دیرینه ای بود که بالاخره محقق شد» و در طول فیلمبرداری و تدوین، در اتاق هتلش به موسیقی های او گوش می داد. حضور ساکاموتو، به «هیولا» عمق احساسی و لایه های هنری افزود که تأثیرگذاری آن را دوچندان کرد.

انتخاب بازیگران و فرآیند تولید

انتخاب بازیگران، به ویژه بازیگران کودک، برای «هیولا» با دقت و وسواس زیادی انجام شد. کوره-ایدا که پیش از این با ساکورا آندو در «دله دزدها» همکاری کرده بود، دو بازیگر کودک اصلی، سویا کوروکاوا (میناتو) و هیناتا هیراگی (یوری) را پس از آزمون های متعدد انتخاب کرد. او شیمی خاص و ارتباط نزدیکی را که این دو کودک جلوی دوربین با یکدیگر برقرار می کردند، ستود؛ این رابطه علی رغم تفاوت های ظاهری و شخصیتی شان، برای کارگردان بسیار حائز اهمیت بود.

گنکی کاوامورا، تهیه کننده مشهور ژاپنی که پیش از این نیز با کوره-ایدا در سریال «ماکانای: آشپزی برای خانه مایکو» (The Makanai: Cooking for the Maiko House) همکاری کرده بود، به عنوان تهیه کننده اصلی به گروه تولید پیوست. فیلمبرداری «هیولا» در حدود ۲۵ لوکیشن و در دو مرحله انجام شد و برای به تصویر کشیدن فضای مدرسه، تقریباً از ۷۰۰ دانش آموز مقطع ابتدایی به عنوان هنرور استفاده شد. این جزئیات دقیق در فرآیند تولید، نشان دهنده تعهد تیم سازنده به خلق اثری با کیفیت و واقع گرایانه است.

جوایز و افتخارات: درخشش هیولا در جشنواره های جهانی

«معرفی فیلم هیولا (Monster)» با اولین نمایش جهانی خود در جشنواره فیلم کن ۲۰۲۳، به سرعت مورد توجه قرار گرفت و توانست افتخارات متعددی را از آن خود کند که جایگاه آن را به عنوان یکی از آثار برجسته سال تثبیت کرد.

جشنواره فیلم کن ۲۰۲۳

جشنواره فیلم کن، یکی از معتبرترین رویدادهای سینمایی جهان، صحنه درخشش «هیولا» بود:

• برنده نخل طلای بهترین فیلمنامه: این جایزه ارزشمند به یوجی ساکاموتو اهدا شد که نشان از قدرت بی بدیل و پیچیدگی های داستانی این اثر داشت.
• برنده جایزه نخل کوییر (Queer Palm): این جایزه به فیلمی تعلق می گیرد که به بهترین شکل به مسائل مرتبط با جامعه دگرباشان جنسی بپردازد.
• نامزد نخل طلا: «هیولا» در بخش اصلی رقابت ها، نامزد دریافت نخل طلای بهترین فیلم نیز بود.

دیگر جوایز و تحسین ها

علاوه بر کن، این فیلم در سایر جشنواره های معتبر نیز مورد تحسین و تقدیر قرار گرفت:

• جایزه فیپرشی (FIPRESCI Prize): در جشنواره فیلم استکهلم، «هیولا» این جایزه را از منتقدان بین المللی سینما دریافت کرد.
• جایزه تماشاگران: در جشنواره فیلم ونکوور، محبوبیت خود را در میان مخاطبان نیز به اثبات رساند.
• تحسین در جشنواره های شیکاگو و…: «هیولا» در سایر رویدادهای سینمایی نیز مورد توجه و ستایش منتقدان و مخاطبان قرار گرفت.

این مجموعه از جوایز و افتخارات، گواهی بر ارزش هنری و تأثیرگذاری عمیق «هیولا» در سینمای جهان است.

منتقدان چه گفتند؟ تحلیل دیدگاه های جهانی

پس از نمایش «هیولا» در جشنواره های بین المللی، منتقدان سینمایی از سراسر جهان به تحلیل و بررسی این فیلم پرداختند. اجماع کلی بر تحسین گسترده فیلمنامه پیچیده، کارگردانی استادانه، بازی های درخشان و موسیقی متن تأثیرگذار آن بود. بسیاری آن را یک تجربه سینمایی عمیق و تفکربرانگیز دانستند.

ناتالیا وینکِلمَن از نیویورک تایمز «هیولا» را با جزئیاتی فوق العاده و موسیقی متنی پردرد از ریوییچی ساکاموتو، یکی از بهترین فیلم های سال ۲۰۲۳ خواند و ساختار آن را حاوی رازهایی دانست که تنها با شکیبایی و همدلی آشکار می شوند.

رابرت ابل از لس آنجلس تایمز این اثر را «نفیس و زیبا» توصیف کرد که «بافتی ظریف و ماهرانه از دلسوزی و پیکار است.» او چرخش ماهرانه سه زاویه دید مجزا را در روایت، ستود که با دقت و استادی همه چیز را از نو مرور می کنند. بری هِرتس از گلوب اَند مِیل، ساختار زاویه دیدهای متفاوت فیلم را با «راشومون» کوروساوا مقایسه کرد، اما تاکید داشت که این سه زاویه دید، قطعه هایی از یک پازل هستند که در نهایت، تصویری «به شدت اندوه بار و دلشکن» را ارائه می دهند.

ریچارد برودی از نیویورکر، مهارت به کار رفته در شکل دهی ساختار فیلم را مهم ندانست، بلکه «غنای مبتکرانه، ناب بودن احساسی و بازی های حیاتی» را ستود که به خصوص در بخش سوم فیلم به اوج خود می رسند. پیتر دبروژ از ورایتی، تحلیل عمیق تری ارائه داد و بیان کرد که فیلمساز با نمایش بخش هایی انتخابی از زندگی خصوصی هر شخصیت، مخاطب را به نتیجه گیری های نادرستی می رساند. او اشاره کرد که «هیولا» با مضامینی چون قلدری، تعرض و خودکشی حواس ما را پرت می کند، در حالی که موضوع اصلی «به مراتب غنی تر» است: «اینکه بچه ها چطور در ساختار جامعه (شامل هنجارها) حل می شوند و فشارهای غیرمنصفانه ای بر هر یک از آن ها وارد می شود که در چارچوب هنجارهای عمومی نمی گنجند.»

آنتونی لِین، منتقد دیگری از نیویورکر، معتقد بود که اطلاعات تکمیلی ای که در بخش های دوم و سوم ارائه می شوند، بیش از آنکه غافلگیری باشند، صحنه هایی روشنگر هستند که ایده اصلی را کامل می کنند. با این حال، او حس می کرد که برخورد و نزدیکی مخاطب به شخصیت ها به واسطه ساختار فیلم «ممنوع شده است و نمی توانیم کاملاً همراه شان شویم.»

اما همه منتقدان نیز نگاه کاملاً یکسانی نداشتند. اودی هِندِرسِن از باستن گلوب، نقدی متفاوت ارائه داد و بیان کرد که «مدت ها بود که فیلمی ندیده بودم که این قدر احمقانه در پرده سوم کاملاً سقوط کند؛ و تازه، این کار را بدون هشدار انجام دهد.» این تفاوت در دیدگاه ها، خود نشان دهنده عمق و لایه های متعدد «هیولا» است که هر بیننده ای را به تأمل و تفسیر خاص خود دعوت می کند.

بازتاب ها از تماشاگران: امتیازات و نظرات عمومی

فیلم «هیولا» نه تنها مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، بلکه توانست قلب و ذهن تماشاگران را در سراسر جهان نیز تسخیر کند. این فیلم در پلتفرم های امتیازدهی آنلاین، نمرات قابل توجهی را کسب کرده که نشان از تأثیرگذاری عمیق آن بر مخاطب عام دارد.

نام سایت	امتیاز میانگین	تعداد آراء/نقد
IMDb	۸.۰ از ۱۰	حدود ۸.۹ هزار کاربر
متاکریتیک	۸۱ از ۱۰۰	بر اساس ۳۴ نقد
راتن تومیتوز	۸.۱ از ۱۰	بر اساس ۱۲۳ نقد

تماشاگران به طور عمومی، از «هیولا» به خاطر تاثیرگذاری عاطفی، تفکربرانگیز بودن و رضایت از تجربه مشاهده آن تمجید کرده اند. بسیاری آن را فیلمی می دانند که تا مدت ها پس از تماشا، در ذهن باقی می ماند و به چالش می کشد. حس همراهی با شخصیت ها، به ویژه در پرده های پایانی، برای بسیاری از مخاطبان تجربه ای منحصربه فرد و فراموش نشدنی بوده است.

⚠️⚠️⚠️ تحلیل عمیق ساختار روایی و مضمونی: هیولا کیست؟ (با هشدار اسپویل) ⚠️⚠️⚠️

در این بخش، به بررسی جزئیات داستانی و مضامین پنهان «فیلم هیولا (Monster)» می پردازیم که ممکن است بخش هایی از داستان را فاش کند. اگر هنوز فیلم را تماشا نکرده اید و نمی خواهید داستان برایتان لو برود، مطالعه این قسمت را با احتیاط ادامه دهید.

«هیولا» شاهکاری در روایت گری است که با ساختار سه قسمتی خود، مخاطب را به سفری پرچالش در درک حقیقت دعوت می کند. فیلم به گونه ای پیش می رود که شما خود را در موقعیت تک تک شخصیت ها قرار می دهید، با آن ها همدردی می کنید و قضاوت هایتان مدام تغییر می کند. این تجربه پویا، جوهر اصلی فیلم را تشکیل می دهد.

اولین پرده: از نگاه سائوری، مادر نگران

فیلم با زاویه دید سائوری، مادر مجرد و نگران آغاز می شود. شما به عنوان بیننده، همراه با او، متوجه رفتارهای عجیب و غیرعادی پسرش، میناتو، می شوید. نگرانی های سائوری کاملاً ملموس است: پسرش موهایش را کوتاه می کند، با یک لنگه کفش به خانه می آید و اصرار دارد که معلمش، آقای هوری، او را مورد آزار و اذیت قرار داده است. در این بخش، مدیر مدرسه و کادر آموزشی با واکنش هایی سرد، غیرمسئولانه و تلاش برای سرپوش گذاشتن بر مشکلات، شما را به این نتیجه گیری سوق می دهند که «هیولا» همان معلم بی رحم و سیستم آموزشی فاسد است. احساسات شما با سائوری درهم آمیخته می شود و با او برای یافتن حقیقت و محافظت از فرزندش همگام می شوید.

پرده دوم: از نگاه آقای هوری، معلمی تنها

در پرده دوم، دوربین به سمت آقای هوری، معلم مظلوم، می چرخد. با تغییر زاویه دید، حقایق جدیدی آشکار می شود. معلم که در بخش اول به عنوان یک هیولا تصویر شده بود، اکنون به مردی مهربان، دلسوز و قربانی قضاوت های عجولانه و سیستم بوروکراتیک مدرسه تبدیل می شود. شما با او همدردی می کنید؛ می بینید که چگونه در معرض اتهامات ناروا قرار گرفته، از کار برکنار شده و زندگی اش تحت تأثیر این سوءتفاهم ها قرار گرفته است. حالا «هیولا» برای شما و آقای هوری، همان میناتو است؛ کودکی که به دروغ معلمش را متهم کرده و مادری که بدون تحقیق، به دنبال انتقام است. این چرخش روایی، قدرت فیلم در به چالش کشیدن قضاوت های اولیه را به خوبی نشان می دهد و شما را به بازنگری در دیدگاه هایتان وادار می کند.

پرده سوم: از نگاه میناتو و یوری، کودکان معصوم

نقطه اوج و حقیقت اصلی «هیولا» در پرده سوم و از زاویه دید میناتو و دوستش، یوری، آشکار می شود. در این بخش، همه تصورات و قضاوت های قبلی شما فرو می ریزند. شما وارد دنیای کودکان می شوید؛ دنیایی که پر از معصومیت، آسیب پذیری و دوستی عمیق است. انگیزه های واقعی پشت رفتارهای عجیب میناتو و یوری، ریشه های قلدری و فشارهای اجتماعی که بر آن ها وارد می شود، به تدریج روشن می شود. کشف می کنید که میناتو و یوری به دلیل داشتن احساسات و تفاوت هایی که جامعه آن ها را نمی پذیرد، تنها مانده اند و تلاش می کنند تا در دنیای خود پناهی بیابند. دوستی خاص و بی غل وغش آن ها، که در جامعه ژاپن ممکن است با قضاوت روبرو شود، دلیل اصلی پنهان کاری ها و دروغ هایی است که در پرده های قبلی مشاهده کردید.

اینجا هیولای واقعی چهره می نماید: نه یک فرد خاص، بلکه جامعه ای که تفاوت ها را برنمی تابد، والدینی که به جای درک فرزندانشان، انتظارات خود را تحمیل می کنند، و سیستمی آموزشی که از حمایت واقعی کودکان ناتوان است. داستان آتش سوزی ساختمان، که در ابتدای فیلم تنها یک نماد بود، اکنون معنای عمیق تری می یابد؛ آتشی که نه تنها یک سازه، بلکه قلب ها و روابط انسانی را نیز می سوزاند. شما در این پرده، درمی یابید که کودکان قربانی سوءتفاهم ها و عدم توانایی بزرگسالان در همدلی و پذیرش هستند. اینجاست که حس می کنید باید بار دیگر به خود جامعه و قضاوت های شتابزده آن نگاه کرد.

مضامین محوری: فراتر از یک داستان ساده

فیلم «هیولا» فراتر از یک داستان ساده قلدری است و به مضامین کلیدی و عمیقی می پردازد که تا مدت ها پس از اتمام فیلم در ذهن باقی می ماند:

• قلدری و تبعیض: نه تنها قلدری فیزیکی، بلکه قلدری سیستماتیک و اجتماعی را نشان می دهد.
• هویت و خودپذیری: تلاش کودکان برای یافتن هویت خود در جامعه ای که ممکن است تفاوت هایشان را نپذیرد.
• خانواده و انتظارات: فشارهای خانواده و عدم درک متقابل والدین نسبت به فرزندانشان.
• همدلی و قضاوت: اهمیت همدلی و خطر قضاوت های عجولانه بر اساس اطلاعات ناقص.
• حقیقت و دروغ: فیلم به شکلی استادانه نشان می دهد که حقیقت واحدی وجود ندارد و هر روایتی، تنها بخشی از پازل است.
• سیستم آموزشی: نقد ظریفی بر عملکرد سیستم آموزشی و ناتوانی آن در حمایت از دانش آموزان آسیب پذیر.

پاسخ به معمای هیولا کیست؟

در نهایت، «معرفی فیلم هیولا (Monster)» به این نتیجه گیری می رسد که «هیولا» یک فرد خاص نیست، بلکه ترکیبی از قضاوت های نابه جا، عدم ارتباط موثر، فشارهای اجتماعی، ترس از تفاوت ها و ضعف سیستم هایی است که نتوانسته اند حامی کودکان باشند. هیولا در واقع در درون هر یک از ماست، در عدم توانایی مان برای دیدن فراتر از ظاهر و شنیدن صدای کسانی که به حاشیه رانده شده اند. کارگردان با هوشمندی، این پرسش را مطرح می کند و به بیننده اجازه می دهد تا خود به پاسخ آن دست یابد و شاید در این مسیر، «دوباره متولد شدن جامعه» را آرزو کند، نه تغییر کودکان بی گناه.

در اصل، میناتو و یوری مشکلی ندارند و ریشه همه این اتفاقات ناگوار، فشارها و انتظارات سنتی خانواده و جامعه است. کارگردان فیلم خود گفته است: «امثال یوری و میناتو نباید «دوباره متولد» شوند، بلکه این ما هستیم (دیدگاه سنتی و قدیمی جامعه) که باید دوباره متولد شود.»

چرا تماشای فیلم هیولا ضروری است؟

«فیلم هیولا (Monster)» صرفاً یک فیلم نیست، بلکه تجربه ای عمیق و تأثیرگذار است که هر علاقه مند به سینما، و به خصوص کسانی که به دنبال آثاری با روایت گری هوشمندانه و مضامین انسانی هستند، باید آن را تماشا کنند. این فیلم توانایی شما را در درک جهان و انسان ها به چالش می کشد و دیدگاهی تازه ارائه می دهد که تا مدت ها با شما باقی خواهد ماند.

تجربه ای بی نظیر از روایت

اگر به دنبال تجربه ای متفاوت از روایت گری هستید، «هیولا» بی شک شما را مجذوب خواهد کرد. ساختار سه زاویه دیدی آن، به شما اجازه می دهد تا هر رویداد را از چشمان سه شخصیت اصلی ببینید و در هر پرده، قضاوت های خود را بازنگری کنید. گویی خود در حال حل یک معمای پیچیده هستید، که هر سرنخ جدید، درک شما را از حقیقت دگرگون می کند.

تاثیر عمیق عاطفی و فکری

این فیلم فراتر از یک سرگرمی ساده است؛ «هیولا» اثری است که شما را به تفکر وامی دارد و از نظر عاطفی به شدت درگیر می کند. با کودکان فیلم همدردی می کنید، با مادر همراه می شوید و به معلم مظلوم حق می دهید. این نوسان احساسی، شما را به بازنگری در ارزش ها و قضاوت های شخصی تان دعوت می کند. پس از تماشای فیلم، پرسش «هیولا کیست؟» در ذهن شما طنین انداز خواهد شد و به شما یادآوری می کند که حقیقت همیشه پیچیده تر از آن چیزی است که در ابتدا به نظر می رسد.

ارزش های هنری و فنی

از نظر هنری و فنی، «هیولا» یک شاهکار تمام عیار است. کارگردانی هیروکازو کوره-ایدا، با ظرافت و دقت بی نظیرش، هر صحنه را به یک اثر هنری تبدیل کرده است. فیلمنامه یوجی ساکاموتو، بی شک نقطه قوت اصلی فیلم است که با لایه های متعدد و پیچیدگی های داستانی اش، تحسین جهانی را برانگیخته است. بازی های قدرتمند بازیگران، به ویژه بازیگران کودک، قلب شما را لمس خواهد کرد و موسیقی متن روح نواز ریوییچی ساکاموتو، به تک تک لحظات فیلم عمق و احساس می بخشد.

تماشای «هیولا»، فرصتی است برای دعوت به همدلی، درک تفاوت ها و بازنگری در قضاوت های شتابزده ای که در زندگی روزمره ممکن است داشته باشیم. این فیلم، یادآور می شود که هر انسانی، داستان ناگفته ای دارد و درک آن داستان، نیازمند صبوری و نگاهی عمیق است.