مهریه در دوران نامزدی

موضوع مهریه در دوران نامزدی یکی از پرتکرارترین پرسش های حقوقی است که بسیاری از زوجین و خانواده ها با آن روبرو هستند. طبق قوانین مدنی جمهوری اسلامی ایران، مهریه تنها پس از جاری شدن صیغه عقد نکاح (چه دائم و چه موقت) به زن تعلق می گیرد و دوران نامزدی به خودی خود حقی برای مطالبه مهریه ایجاد نمی کند.

دوران نامزدی، که پیش از جاری شدن عقد نکاح آغاز می شود، اغلب با هیجان و برنامه ریزی برای آینده مشترک همراه است. در این دوره، زوجین و خانواده هایشان فرصت پیدا می کنند تا با یکدیگر آشنایی بیشتری پیدا کنند و از سازگاری های لازم برای زندگی مشترک اطمینان حاصل نمایند. با این حال، باید در نظر داشت که این دوره، صرفاً یک «وعده ازدواج» است و از نظر حقوقی تفاوت های بنیادینی با «عقد نکاح» دارد که آگاهی از آن ها برای هر دو طرف حیاتی است. تصورات غلط رایج در مورد تعلق مهریه در این دوران، می تواند منجر به سوءتفاهم ها و مشکلات حقوقی جدی شود. این مقاله به تفصیل به بررسی وضعیت حقوقی مهریه در دوران نامزدی می پردازد و ابهامات موجود را بر اساس قوانین روشن می سازد.

نامزدی و مهریه در قانون ایران؛ تعاریف و تمایزات کلیدی

پیش از ورود به جزئیات مهریه در دوران نامزدی، درک دقیق مفاهیم نامزدی و مهریه از دیدگاه قانون ایران ضروری است. این تمایزات، پایه و اساس هرگونه تحلیل حقوقی در این زمینه را تشکیل می دهند و به افراد کمک می کنند تا با دیدگاهی روشن تر به بررسی حقوق و تکالیف خود بپردازند.

نامزدی از منظر قانون مدنی: وعده ازدواج

قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، نامزدی را در ماده ۱۰۳۵ خود تعریف کرده است. طبق این ماده، «وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی کند؛ اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای زمان ازدواج مقرر گردیده، پرداخت شده باشد.» این جمله کلیدی، به وضوح نشان می دهد که نامزدی صرفاً یک قول و قرار برای ازدواج در آینده است و هیچ گونه رابطه زوجیت قانونی بین زن و مرد ایجاد نمی کند. به عبارت دیگر، طرفین نامزدی به هیچ وجه «زن و شوهر» محسوب نمی شوند و حقوق و تکالیف خاصی که در عقد نکاح به وجود می آید، در دوران نامزدی مطرح نیست.

نبود علقه زوجیت در دوران نامزدی، پیامدهای حقوقی مهمی دارد. هیچ یک از طرفین نمی توانند دیگری را به ازدواج مجبور کنند، حتی اگر این وعده با حضور خانواده ها و مراسمی رسمی همراه بوده باشد. این بدان معناست که هر یک از نامزدها مجاز است در هر زمان، بدون نیاز به ارائه دلیل خاص، از ادامه نامزدی خودداری کند و هیچ پیامد حقوقی برای این امتناع (جز موارد استثنایی خاص که در ادامه به آن پرداخته خواهد شد) به وجود نمی آید. همین ویژگی، نامزدی را از عقد نکاح، که یک عقد لازم و شرعی است و با جاری شدن صیغه، حقوق و تکالیف معینی را برای زوجین ایجاد می کند، متمایز می سازد.

مهریه چیست و از چه زمانی به زن تعلق می گیرد؟

مهریه، مالی است که مرد در زمان عقد نکاح یا پس از آن به زن می پردازد و در اصطلاح حقوقی، به محض جاری شدن عقد، زن مالک آن می شود. هدف از تعیین مهریه، حمایت مالی از زن و ایجاد پشتوانه ای برای او در طول زندگی مشترک یا در صورت جدایی است. ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی در این باره تصریح می کند: «به مجرد عقد، زن مالک مهریه می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید.» این ماده، سنگ بنای تعلق مهریه در نظام حقوقی ایران است و زمان دقیق مالکیت زن بر مهریه را مشخص می کند.

مالکیت زن بر مهریه به محض عقد، به او این حق را می دهد که در هر زمان و بدون قید و شرط، اقدام به مطالبه و دریافت آن کند. این حق، حتی پیش از آغاز زندگی مشترک یا نزدیکی نیز برای زن محفوظ است. مهریه می تواند انواع مختلفی داشته باشد که مهمترین آن ها عبارتند از:

• مهرالمسمی: مهریه ای که مقدار و جنس آن در حین عقد نکاح، با توافق زوجین مشخص و نام برده می شود. اکثریت قریب به اتفاق مهریه ها از این نوع هستند.
• مهرالمثل: در صورتی که در عقد نکاح، مهریه تعیین نشده باشد یا تعیین آن باطل باشد، اما نزدیکی واقع شود، زن مستحق مهرالمثل است. مقدار آن با توجه به وضعیت و جایگاه زن و خصوصیات عرفی و اجتماعی او و امثال و اقرانش تعیین می گردد.
• مهرالمتعه: اگر در عقد نکاح مهریه ذکر نشده باشد و نزدیکی نیز صورت نگرفته باشد و طلاق قبل از نزدیکی واقع شود، مرد باید مهریه ای به زن بپردازد که با در نظر گرفتن وضعیت مالی مرد تعیین می شود.

نکته حیاتی و کلیدی در اینجا، تفاوت بنیادین لحظه «جاری شدن صیغه عقد» با «دوران نامزدی» در مالکیت مهریه است. مهریه تنها با جاری شدن صیغه عقد نکاح (دائم یا موقت) به زن تعلق می گیرد و پیش از آن، هرگونه وعده یا توافقی در مورد مهریه، صرفاً جنبه تعهد اخلاقی دارد و الزام آور حقوقی نیست. این واقعیت، عمده ترین پاسخ به سوال اصلی مقاله است که در بخش بعدی با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار می گیرد.

پاسخ قاطع به سوال اصلی: مهریه در دوران نامزدی

یکی از بزرگترین تصورات غلط در میان افراد، به ویژه جوانانی که در آستانه ازدواج قرار دارند، این است که گمان می کنند به محض نامزدی، حقی تحت عنوان مهریه برای زن ایجاد می شود. این تصور نه تنها از واقعیت های قانونی به دور است، بلکه می تواند در صورت بروز مشکل و به هم خوردن نامزدی، به انتظارات بیهوده و اختلافات حقوقی دامن بزند. در این بخش، به طور قاطع به این سوال پاسخ می دهیم و جوانب مختلف آن را روشن می کنیم.

اصل کلی: عدم تعلق مهریه در نامزدی بدون عقد

بر اساس ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی که پیشتر به آن اشاره شد، «به مجرد عقد، زن مالک مهریه می شود.» این عبارت صریح و روشن، هرگونه ابهامی را از بین می برد. تا زمانی که عقد نکاح (دائم یا موقت) بین زن و مرد جاری نشده باشد، حتی اگر مراسم نامزدی بسیار باشکوهی برگزار شده باشد و مهریه ای نیز در عرف بین خانواده ها مشخص شده باشد، زن حق مطالبه آن را ندارد. دوران نامزدی، هرچند ممکن است با تعهدات و قول و قرارهای عرفی همراه باشد، اما از نظر حقوقی، رابطه زوجیت را ایجاد نمی کند و به تبع آن، هیچ گونه حقی برای مهریه نیز به وجود نمی آورد.

تصور کنید دو نفر با هم نامزد می شوند و قرار است در آینده نزدیک ازدواج کنند. خانواده ها نیز بر سر مهریه توافق کرده اند، اما هنوز صیغه عقدی جاری نشده است. حال اگر بنا به هر دلیلی، یکی از طرفین از ازدواج منصرف شود و نامزدی به هم بخورد، زن نمی تواند ادعای مهریه کند. دلیل آن کاملاً واضح است: «مالکیت مهریه، منوط به جاری شدن عقد نکاح است.» این قاعده، یک اصل حقوقی ثابت و تغییرناپذیر در قوانین خانواده ایران محسوب می شود.

نامزدی صرفاً یک وعده برای ازدواج در آینده است و تا زمانی که صیغه عقد نکاح جاری نشود، زن حق قانونی برای مطالبه مهریه ندارد.

موارد خاص و استثنائات رایج

با وجود اصل کلی فوق، گاهی اوقات در عمل، شرایطی پیش می آید که ممکن است افراد را دچار اشتباه و سردرگمی کند. این موارد، در واقع استثنا بر اصل عدم تعلق مهریه در نامزدی نیستند، بلکه به دلیل وقوع عقد نکاح در دل دوران نامزدی یا اشتباه گرفتن مفاهیم با یکدیگر، باعث ایجاد ابهام می شوند.

جاری شدن صیغه عقد (دائم یا موقت) در دوران نامزدی

یکی از مواردی که می تواند باعث سردرگمی شود، جاری شدن صیغه عقد (چه دائم و چه موقت) در طول دوران نامزدی است. گاهی اوقات، زوجین برای محرمیت و سهولت در رفت وآمد یا به دلایل عرفی و خانوادگی، پیش از برگزاری مراسم عروسی یا ثبت رسمی ازدواج، اقدام به جاری کردن صیغه عقد (معمولاً عقد موقت با مدت طولانی) می کنند. در چنین حالتی، به محض جاری شدن صیغه عقد، زن مالک مهریه می شود.

تفاوت اصلی اینجا در این است که دیگر «فقط نامزد» نیستند؛ بلکه «عقد کرده اند»، هرچند این عقد ممکن است هنوز به صورت رسمی در دفاتر ازدواج ثبت نشده باشد. اهمیت اثبات وقوع این عقد، بسیار بالاست. اگر عقد به صورت رسمی ثبت شده باشد (عقد دائم یا موقت)، سند رسمی بهترین دلیل مالکیت زن بر مهریه است. اما اگر عقد به صورت غیررسمی (مثلاً با حضور شهود یا به صورت شفاهی) جاری شده باشد، اثبات آن در دادگاه از طریق شهادت شهود یا اقرار مرد، دشوارتر خواهد بود. در عقد موقت، مهریه از شرایط صحت عقد است و حتی اگر نزدیکی هم صورت نگیرد، مهریه (با جزئیات خاص خود که بسته به شرایط ممکن است تمام یا نصف باشد) به زن تعلق می گیرد.

وضعیت مهریه دختر باکره در دوران عقد (توضیح تفاوت با نامزدی)

یکی دیگر از سوءتفاهمات رایج، خلط مفهوم «مهریه دختر باکره» با «نامزدی» است. بسیاری فکر می کنند اگر نامزدی به هم بخورد و دختر باکره باشد، نصف مهریه به او تعلق می گیرد. این تصور کاملاً اشتباه است. ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی می گوید: «هرگاه شوهر قبل از نزدیکی زن خود را طلاق دهد، زن مستحق نصف مهریه خواهد بود و اگر بیش از نصف مهر را قبلاً گرفته باشد، شوهر حق استرداد مازاد را دارد.»

نکته کلیدی این است که این ماده فقط و فقط در صورتی اعمال می شود که عقد نکاح جاری شده باشد و هنوز نزدیکی واقع نشده باشد. به عبارت دیگر، زن باید «عقدی» باشد و نه صرفاً «نامزد». این حکم هیچ ارتباطی به دوران نامزدی ندارد. اگر زوجین عقد نکاح کرده باشند (چه دائم و چه موقت) و قبل از نزدیکی (رابطه زناشویی) از یکدیگر جدا شوند، زن باکره مستحق نصف مهریه خواهد بود. این وضعیت با دوران نامزدی که اصلاً عقد و در نتیجه مهریه ای وجود ندارد، کاملاً متفاوت است.

فوت یکی از طرفین در دوران نامزدی

سناریوی فوت یکی از طرفین نیز می تواند ابهاماتی ایجاد کند. اگر یکی از نامزدها (بدون جاری شدن عقد نکاح) فوت کند، هیچ حق مهریه ای مطرح نیست و طرف مقابل نمی تواند از وراث متوفی مهریه را مطالبه کند. دلیل آن همان عدم ایجاد علقه زوجیت در دوران نامزدی است.

اما اگر عقد نکاح جاری شده باشد و یکی از زوجین فوت کند، وضعیت کاملاً متفاوت خواهد بود. در این حالت، زن مالک مهریه محسوب می شود و می تواند مهریه خود را از ترکه (اموال باقیمانده) مرد متوفی مطالبه کند. حتی اگر نزدیکی صورت نگرفته باشد، زن می تواند تمام مهریه را دریافت کند؛ زیرا حکم نصف مهریه (ماده ۱۰۹۲) صرفاً در صورت طلاق قبل از نزدیکی است و شامل فوت نمی شود.

سایر حقوق و تعهدات مالی مرتبط با دوران نامزدی

هرچند در دوران نامزدی حقی برای مهریه وجود ندارد، اما این دوره می تواند شامل برخی تعهدات و حقوق مالی دیگر باشد که آگاهی از آن ها برای طرفین ضروری است. این مسائل عمدتاً مربوط به هدایای رد و بدل شده و گاهی خسارات احتمالی است.

نفقه در دوران نامزدی

یکی دیگر از حقوق مالی که در قانون برای زن پیش بینی شده، نفقه است. اما همانند مهریه، نفقه نیز در دوران نامزدی (قبل از عقد نکاح) به زن تعلق نمی گیرد. حق دریافت نفقه، صرفاً پس از جاری شدن عقد نکاح دائم و مشروط به تمکین زن (یعنی ایفای وظایف زناشویی و سکونت در منزل مشترک) ایجاد می شود.

تا زمانی که عقد نکاح به صورت قانونی جاری نشده باشد و زوجیت شکل نگرفته باشد، مرد هیچ تکلیف قانونی برای پرداخت هزینه های زندگی زن (نفقه) ندارد. بنابراین، اگر نامزدی به هم بخورد، زن نمی تواند بابت دورانی که نامزد بوده اند، از مرد نفقه مطالبه کند. این موضوع نیز یکی از تفاوت های اساسی بین نامزدی و دوران عقد است که باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.

استرداد هدایای نامزدی

دوران نامزدی اغلب با تبادل هدایایی بین زوجین و خانواده هایشان همراه است. این هدایا می تواند شامل طلا، جواهر، لباس، ساعت یا حتی اقلام مصرفی باشد. در صورت به هم خوردن نامزدی، این سوال پیش می آید که تکلیف این هدایا چیست و آیا می توان آن ها را پس گرفت؟

قانون مدنی در مواد ۱۰۳۷ و ۱۰۳۸ به موضوع استرداد هدایای نامزدی پرداخته است. طبق این مواد:

• ماده ۱۰۳۷: «هر یک از نامزدها می تواند در صورت به هم خوردن وصلت منظور، هدایایی را که به طرف دیگر یا ابوین او برای وصلت منظور داده است، مطالبه کند. اگر عین هدایا موجود نباشد، قیمت آن مسترد خواهد شد، مگر اینکه هدایا بدون تقصیر طرف دیگر تلف شده باشد.»
• ماده ۱۰۳۸: «مفاد ماده قبل از حیث رجوع به قیمت، در موردی که وصلت منظور در اثر فوت یکی از نامزدها به هم بخورد، مجری نخواهد بود.»

بر این اساس، در صورت به هم خوردن نامزدی، هدایایی که به قصد ازدواج داده شده اند، قابل استرداد هستند. این هدایا را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد:

1. هدایای باقی مانده (عین موجود): مانند طلا و جواهر، ساعت، یا سایر اشیای قیمتی که هنوز موجود هستند. در این حالت، عین هدیه باید مسترد شود.
2. هدایای مصرف شدنی یا تلف شده: مانند شیرینی، لباس های دوخته شده، عطر یا اقلام دیگری که مصرف شده یا به دلیل ماهیت خود از بین رفته اند. در این حالت، اگر تلف شدن یا مصرف شدن هدیه بدون تقصیر دریافت کننده باشد (مثلاً لباس پوشیده شده و کهنه شده باشد)، نمی توان قیمت آن را مطالبه کرد. اما اگر هدیه به عمد یا با سوءنیت تلف شده باشد، امکان مطالبه قیمت وجود دارد.

نکته مهم این است که اثبات وجود هدایا، تاریخ اعطا و اینکه هدایا به قصد ازدواج داده شده اند، بر عهده مدعی است. جمع آوری فاکتورها، عکس ها، و شهادت شهود می تواند در این زمینه بسیار کمک کننده باشد.

مطالبه خسارت ناشی از به هم خوردن نامزدی

یکی دیگر از دغدغه های افراد در دوران نامزدی، امکان مطالبه خسارت در صورت به هم خوردن وصلت است. ماده ۱۰۳۶ قانون مدنی در گذشته این امکان را فراهم می کرد، اما این ماده در حال حاضر نسخ شده است و به طور کلی، صرف به هم خوردن نامزدی به خودی خود، حقی برای مطالبه خسارت (جز استرداد هدایا) ایجاد نمی کند.

با این حال، در موارد بسیار خاص و معدود، اگر بتوان اثبات کرد که یکی از طرفین با سوءنیت، تقصیر یا فریب، باعث ورود خسارات مادی به طرف دیگر شده است (مثلاً مردی با وعده ازدواج، زن را وادار به ترک کار و مهاجرت کرده و سپس نامزدی را به هم زده)، ممکن است بتوان با استناد به قواعد عمومی مسئولیت مدنی، مطالبه خسارت کرد. اما این موارد استثنایی هستند و اثبات آن ها در دادگاه دشواری های خاص خود را دارد. معمولاً صرف هزینه های مربوط به مراسم نامزدی یا آماده سازی برای عروسی، به تنهایی به عنوان خسارت قابل مطالبه شناخته نمی شود، مگر اینکه تقصیری خاص و فریب اثبات گردد.

توصیه های حقوقی حیاتی برای زوجین و خانواده ها

درک صحیح از قوانین مربوط به نامزدی و مهریه، می تواند از بروز بسیاری از مشکلات و اختلافات در آینده جلوگیری کند. در این بخش، توصیه های حقوقی مهمی ارائه می شود که می تواند چراغ راهی برای زوجین و خانواده هایشان باشد.

مشاوره حقوقی پیشگیرانه

یکی از مهم ترین گام ها در هر مرحله از یک رابطه حقوقی، به ویژه در مسائلی به حساسیت ازدواج، مشاوره با وکیل متخصص حقوق خانواده است. بسیاری از ابهامات و تصورات غلط، با یک جلسه مشاوره پیشگیرانه قابل رفع هستند. وکیل می تواند تمامی جوانب حقوقی نامزدی، عقد، مهریه، نفقه و هدایا را به طور دقیق برای طرفین توضیح دهد و آن ها را از حقوق و تکالیفشان آگاه سازد. این اقدام، به مراتب کم هزینه تر و کم تنش تر از درگیر شدن در دعاوی حقوقی پس از بروز مشکل خواهد بود.

مستندسازی

در هر مرحله ای که پای تعهدات و توافقات مالی در میان است، مستندسازی از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر قصد جاری کردن صیغه عقد (چه دائم و چه موقت) را دارید، حتماً آن را به صورت رسمی در دفاتر ازدواج ثبت کنید. سند رسمی، قوی ترین دلیل اثبات وقوع عقد و شرایط آن است. در مورد هدایای نامزدی نیز، نگهداری فاکتورهای خرید، ثبت عکس یا حتی شاهد گرفتن در زمان تبادل هدایا، می تواند در صورت لزوم به اثبات مالکیت و قابلیت استرداد آن ها کمک کند.

آگاهی از تفاوت های فرهنگی و قانونی

در فرهنگ ایرانی، آداب و رسوم اجتماعی نقش پررنگی در مراحل مختلف ازدواج ایفا می کنند. اما باید همواره به خاطر داشت که آداب و رسوم لزوماً هم راستا با قوانین حقوقی نیستند. بسیاری از باورهای غلط در مورد مهریه در دوران نامزدی، ریشه در همین عدم تمایز بین عرف و قانون دارد. به عنوان مثال، برگزاری مراسم بله برون و تعیین مهریه در آن، تنها یک توافق عرفی است و تا زمانی که صیغه عقد جاری نشده، از نظر قانونی هیچ تعهدی برای مهریه ایجاد نمی کند. آگاهی از این تفاوت ها، از دلسردی ها و توقعات نابجا جلوگیری می کند.

پرهیز از تصمیمات احساسی و عجولانه

مسائل مربوط به ازدواج و طلاق، اغلب با احساسات شدید و تصمیمات عجولانه همراه می شوند. اما درگیری های حقوقی، نیازمند منطق، صبر و دانش است. توصیه می شود که در مواجهه با چالش ها یا تغییر وضعیت در دوران نامزدی، از تصمیمات احساسی و عجولانه پرهیز شود. پیش از هر اقدام مهمی، به ویژه فسخ نامزدی یا هرگونه توافق مالی، تمامی جوانب حقوقی و پیامدهای آن را با دقت بررسی کنید و در صورت لزوم، حتماً با متخصصان حقوقی مشورت نمایید. این رویکرد منطقی، می تواند از آسیب های مادی و معنوی آینده جلوگیری کند و به شما کمک کند تا در مسیر درستی گام بردارید.

نتیجه گیری

در این مقاله به بررسی جامع موضوع مهریه در دوران نامزدی پرداختیم و روشن ساختیم که بر اساس قوانین مدنی جمهوری اسلامی ایران، مهریه تنها با جاری شدن صیغه عقد نکاح (دائم یا موقت) به زن تعلق می گیرد. دوران نامزدی، هرچند مرحله ای مهم در مسیر ازدواج است، اما صرفاً یک وعده ازدواج محسوب می شود و به خودی خود، هیچ حقی را برای مطالبه مهریه ایجاد نمی کند.

تفاوت اساسی میان نامزدی و عقد نکاح در ایجاد علقه زوجیت و به تبع آن، حقوق و تکالیف قانونی است. مواردی مانند تعلق نصف مهریه به دختر باکره، تنها پس از جاری شدن عقد و قبل از نزدیکی مطرح می شود و ارتباطی با دوران نامزدی ندارد. همچنین، نفقه نیز صرفاً در دوران عقد و با شرایط خاص آن به زن تعلق می گیرد. تنها تعهد مالی که در صورت به هم خوردن نامزدی مطرح می شود، استرداد هدایای باقی مانده است که آن نیز تابع شرایط و مواد قانونی خاص خود است.

اهمیت تمایز قائل شدن بین آداب و رسوم اجتماعی و قوانین حقوقی، و پرهیز از تصمیمات احساسی، برای حفظ حقوق طرفین حیاتی است. برای اطمینان از حقوق خود و جلوگیری از سوءتفاهم ها و مشکلات حقوقی احتمالی، توصیه می شود همواره پیش از هرگونه اقدام مهم در مسیر ازدواج، با وکلای متخصص حقوق خانواده مشورت نمایید.

سوالات متداول

آیا اگر نامزدی به هم بخورد، زن می تواند مهریه بگیرد؟

خیر، به طور کلی زن نمی تواند مهریه دریافت کند، مگر اینکه در دوران نامزدی صیغه عقد نکاح (دائم یا موقت) بین طرفین جاری شده باشد.

فرق نامزدی با دوران عقد چیست؟

نامزدی صرفاً یک وعده برای ازدواج است و رابطه زوجیت ایجاد نمی کند. اما دوران عقد، با جاری شدن صیغه نکاح آغاز می شود و رابطه زوجیت قانونی را به همراه حقوق و تکالیف مرتبط (مانند مهریه و نفقه) برقرار می کند.

اگر در دوران نامزدی فقط صیغه محرمیت (عقد موقت) خوانده باشیم، مهریه تعلق می گیرد؟

بله، در صورت وقوع عقد موقت، مهریه به زن تعلق می گیرد. زیرا در این حالت، دیگر صرفاً نامزد نیستید، بلکه علقه زوجیت (موقت) ایجاد شده است.

در صورت فوت مرد در دوران نامزدی، آیا زن مهریه دریافت می کند؟

خیر، اگر صرفاً در دوران نامزدی و بدون جاری شدن عقد نکاح باشد، زن حق مطالبه مهریه را از ترکه مرد متوفی ندارد. مهریه فقط در صورت جاری شدن عقد نکاح تعلق می گیرد.

آیا می توان بابت به هم خوردن نامزدی خسارت مطالبه کرد؟

به طور کلی خیر. صرف به هم خوردن نامزدی ایجاد حق خسارت نمی کند. تنها در موارد بسیار خاص و با اثبات فریب یا تقصیر عمدی که منجر به ضرر مادی شده باشد، ممکن است بتوان از طریق قواعد عمومی مسئولیت مدنی اقدام کرد.

هدایای دوران نامزدی چگونه مسترد می شود؟

هدایایی که به قصد ازدواج داده شده اند و عین آن ها موجود باشد، قابل استرداد هستند. اما هدایای مصرف شدنی یا آن هایی که بدون تقصیر دریافت کننده تلف شده اند، معمولاً قابل مطالبه قیمت نیستند.

تکلیف مهریه دختر باکره در صورت به هم خوردن نامزدی و عدم ازدواج چیست؟

اگر صرفاً نامزدی به هم بخورد و هیچ عقد نکاحی جاری نشده باشد، مهریه ای وجود ندارد که به دختر باکره تعلق گیرد. حکم نصف مهریه برای دختر باکره، تنها در صورت وقوع طلاق قبل از نزدیکی و پس از جاری شدن عقد نکاح، مطرح می شود.