معرفی فیلم بودن یا نبودن (To Be or Not to Be)

فیلم «بودن یا نبودن» (To Be or Not to Be)، ساخته ارنست لوبیچ در سال ۱۹۴۲، نه تنها یک کمدی درخشان است، بلکه شاهکاری بی زمان است که با طنزی هوشمندانه و جسورانه به قلب جنگ جهانی دوم می زند. این اثر، روایتی فراموش نشدنی از مقاومت هنرمندان لهستانی در برابر اشغال نازی ها را با چاشنی خنده و تفکر به تصویر می کشد و جایگاهی ویژه در تاریخ سینما دارد. در روزهایی که سایه جنگ بر سر اروپا سنگینی می کرد، لوبیچ با شجاعت تمام، کمدی سیاه را به ابزاری برای بیان عمیق ترین واقعیت ها و نقد بی پرده استبداد تبدیل کرد.

تماشای این فیلم کلاسیک، تجربه ای است که هم دل ها را به خنده وامی دارد و هم ذهن ها را به تفکر دعوت می کند. گویی در هر لحظه، مخاطب در میان بازیگران این گروه تئاتر لهستانی قرار می گیرد که نه تنها بر روی صحنه، بلکه در زندگی واقعی نیز برای بقا و آزادی شان نقش آفرینی می کنند. این فیلم، با وجود گذشت دهه ها، همچنان زنده و پرقدرت باقی مانده و درس های ارزشمندی درباره انسانیت، امید و قدرت هنر در برابر ظلم به ما می آموزد. همراه شدن با این روایت جذاب، فرصتی بی نظیر برای کشف لایه های پنهان شجاعت و طنز در دل تاریک ترین دوران تاریخ است.

شناسنامه فیلم و عوامل اصلی: نگاهی به پشت صحنه یک شاهکار

برای درک عمیق تر یک اثر هنری، شناخت عوامل پشت صحنه و سازندگان آن ضروری است. فیلم «بودن یا نبودن» نتیجه همکاری جمعی از استعدادهای درخشان سینمای کلاسیک هالیوود است که هر یک نقشی فراموش نشدنی در خلق این شاهکار ایفا کرده اند. ارنست لوبیچ، کارگردان آلمانی تباری که به هالیوود مهاجرت کرد، بیش از هر چیز با «سبک لوبیچ» خود شناخته می شود؛ سبکی که در آن، ظرافت، کنایه و هوشمندی کمدی، حتی در جدی ترین موقعیت ها نیز به وضوح دیده می شود.

عنوان	مشخصات
کارگردان	ارنست لوبیچ (Ernest Lubitsch)
بازیگران اصلی	کارول لومبارد (Carole Lombard)، جک بنی (Jack Benny)، رابرت استک (Robert Stack)
سال تولید	۱۹۴۲
کشور تولیدکننده	ایالات متحده آمریکا
ژانر	کمدی، درام، کمدی سیاه، ساتیر، جنگی
امتیاز IMDb	۸.۲ از ۱۰
امتیاز راتن تومیتوز	۹۶٪

کارول لومبارد، ستاره درخشان سینمای کمدی اسکروبال، در این فیلم یکی از بهترین و به یادماندنی ترین نقش آفرینی های خود را ارائه داد. نقش «ماریا تورا»، همسر کاریزماتیک و شوخ طبع، به خوبی با استعدادهای کمدی و دراماتیک او هماهنگ بود. متأسفانه، این فیلم آخرین حضور لومبارد بر پرده سینما بود؛ او تنها یک ماه پیش از اکران فیلم در یک سانحه هوایی جان خود را از دست داد و هرگز فرصت نیافت تا استقبال گسترده ای را که از این اثر و بازی بی نظیرش شد، تجربه کند. جک بنی، کمدین مشهور رادیو، در نقش «جوزف تورا» همسر ماریا، با زمان بندی دقیق و کمدی خاص خود، تعادل بی نظیری را با لومبارد برقرار می کند. رابرت استک نیز در نقش خلبان جوانی که دلباخته ماریا می شود، حضوری مؤثر دارد. این ترکیب هنرمندان، تحت هدایت لوبیچ، اثری خلق کردند که فراتر از زمان خود بود.

خلاصه داستان: پرده برداری از بازیگران در خط مقدم جنگ

داستان «بودن یا نبودن» در ورشو، پایتخت لهستان، در سال ۱۹۳۹ آغاز می شود؛ لحظاتی پیش از آنکه شعله های جنگ جهانی دوم این شهر و تمام اروپا را در بر بگیرد. ما با یک گروه تئاتر پرشور و کاریزماتیک آشنا می شویم که رهبری آن بر عهده زوج هنرمند، جوزف و ماریا تورا، است. این گروه قرار است نمایشی ضد نازی را به روی صحنه ببرد، اما با فشار دولت و ترس از آلمان ها، مجبور می شوند به جای آن، نمایشنامه «هملت» شکسپیر را اجرا کنند. این تغییر ناگهانی، خود آغازگر مجموعه ای از وقایع غیرقابل پیش بینی می شود که زندگی این هنرمندان را به کلی دگرگون می کند.

در حین اجرای «هملت»، اتفاقی کوچک اما تأثیرگذار رخ می دهد: یک خلبان جوان لهستانی که شیفته ماریا شده است، هر شب درست در لحظه ای که جوزف مونولوگ معروف «بودن یا نبودن» را آغاز می کند، سالن را ترک کرده و به پشت صحنه و اتاق ماریا می رود. این سوءتفاهم اولیه، که به شک و تردید جوزف درباره همسرش دامن می زند، در آینده به یک کمدی موقعیت بزرگ تر و پیچیده تر تبدیل خواهد شد.

با حمله آلمان نازی به لهستان و اشغال ورشو، زندگی این هنرمندان تئاتر به طور کامل زیر و رو می شود. نمایش ها متوقف می شوند و آن ها ناگزیرند با واقعیت تلخ جنگ روبرو شوند. اما طولی نمی کشد که مهارت های بازیگری و استعداد آن ها در ایفای نقش، از صحنه تئاتر به میدان نبرد واقعی کشیده می شود. زمانی که یک جاسوس نازی به نام پروفسور سیلتسکی قصد دارد اطلاعات مهمی را به آلمان ها منتقل کند، گروه تئاتر تورا تصمیم می گیرد از تنها چیزی که به خوبی از پس آن برمی آیند – یعنی بازیگری – برای فریب دادن نازی ها و نجات کشورشان استفاده کنند.

آن ها با ایجاد هویت های جعلی و اجرای نقش های مختلف، از جمله افسران عالی رتبه نازی و شخصیت های دیگر، وارد یک بازی خطرناک و پرمخاطره می شوند. مرز بین واقعیت و نمایش، رفته رفته محو می شود و این بازیگران باید تمام خلاقیت و شجاعت خود را به کار گیرند تا نه تنها جان خود و دوستانشان، بلکه آینده لهستان را نیز نجات دهند. مخاطب در این مسیر، شاهد لحظاتی است که به همان اندازه که خنده دار و سرگرم کننده هستند، عمیقاً نیز تأمل برانگیز و تأثیرگذارند.

«بودن یا نبودن» یادآوری می کند که هنر، حتی در تاریک ترین دوران، می تواند چراغ راهی برای مقاومت و امید باشد.

نبوغ ارنست لوبیچ: رقص ظریف کمدی و تراژدی در «سبک لوبیچ»

ارنست لوبیچ نامی است که با سبکی خاص و بی همتا در تاریخ سینما گره خورده است: «سبک لوبیچ» (Lubitsch Touch). این سبک، نه تنها یک امضا، بلکه یک فلسفه سینمایی است که در «بودن یا نبودن» به اوج خود می رسد. در این فیلم، لوبیچ با استادی تمام، کمدی و تراژدی را به گونه ای در هم می آمیزد که تمایز میان آن ها ناممکن می شود. او هرگز از گفتن حرف های بزرگ و جدی ابایی ندارد، اما این کار را به شیوه ای چنان ظریف و غیرمستقیم انجام می دهد که مخاطب را درگیر تجربه ای عمیق و چندلایه می کند.

«سبک لوبیچ» شامل ظرافت در دیالوگ ها، کنایه های هوشمندانه، شوخ طبعی زیرکانه و توانایی گفتن حرف های ناگفته از طریق بیان غیرمستقیم است. او به جای نشان دادن صریح، به اشاره بسنده می کند و اجازه می دهد ذهن مخاطب، پازل را تکمیل کند. این ویژگی، به فیلم های او عمقی فراتر از یک کمدی ساده می بخشد. در «بودن یا نبودن»، این سبک در مواجهه با وحشت جنگ جهانی دوم، معنایی دوچندان پیدا می کند. لوبیچ قادر است در میانه بمباران ها و اشغالگری نازی ها، لحظات کمدی خلق کند، اما هرگز از یاد نمی برد که چه فاجعه ای در حال وقوع است.

یکی از درخشان ترین جنبه های کار لوبیچ در این فیلم، توانایی او در تعادل بخشی بی نظیر میان لحظات خنده دار و وحشتناک است. او هرگز اجازه نمی دهد کمدی، از بار جدی و سنگین داستان بکاهد و یا تراژدی، حس شوخ طبعی و امید را از بین ببرد. کمدی کلامی و کمدی موقعیت، به شکل استادانه ای در بستر یک داستان جدی و پرخطر قرار می گیرند. جوزف و ماریا تورا، با تمام مشکلات شخصی و ملی که با آن ها روبرو هستند، همچنان می توانند به شیوه هایی طنزآمیز و باورنکردنی، از مهارت های بازیگری خود برای نجات جان خود و کشورشان استفاده کنند.

اگر با دیگر آثار لوبیچ مانند «مغازه سر نبش» (The Shop Around the Corner) یا «نینوچکا» (Ninotchka) آشنا باشید، متوجه وسعت و دامنه هنری او خواهید شد. در آن فیلم ها، لوبیچ به ظرافت روابط انسانی و کمدی های عاشقانه می پردازد، اما در «بودن یا نبودن»، او همین ظرافت را به نقد جنگ و استبداد می کشاند. او نشان می دهد که «سبک لوبیچ» تنها برای قصه های عاشقانه نیست، بلکه ابزاری قدرتمند برای مقابله با تاریک ترین جنبه های بشری نیز هست. هر فریم از این فیلم، گواهی است بر نبوغ فیلمسازی که می دانست چگونه با خنده، عمیق ترین زخم ها را لمس کند.

تم ها و پیام های عمیق: هنر، هویت و مقاومت در دوران تاریکی

«بودن یا نبودن» فراتر از یک کمدی صرف، اثری است که به مضامین عمیق و ماندگاری می پردازد. این فیلم، در دل یک روایت پر از خنده و ماجرا، پیام هایی قدرتمند درباره نقش هنر، ماهیت هویت و ضرورت مقاومت در برابر ظلم را به مخاطب ارائه می دهد.

هنر به مثابه سلاح: صحنه تئاتر، میدان نبرد امید

یکی از محوری ترین تم های فیلم، قدرت هنر به عنوان ابزاری برای مقاومت است. گروه تئاتر لهستانی، در مواجهه با اشغال نازی ها، تنها سلاحی که در اختیار دارد، مهارت های بازیگری و قدرت داستان گویی شان است. آن ها از صحنه نمایش به عنوان میدانی برای نبرد فکری و روانی استفاده می کنند. این فیلم نشان می دهد که چگونه هنر می تواند نه تنها روحیه بخش باشد، بلکه به ابزاری عملی برای فریب دشمن و حفظ امید تبدیل شود. تماشای این رویکرد، مخاطب را به این فکر وامی دارد که چگونه در مواجهه با شرایط سخت، می توان از خلاقیت و استعدادهای درونی برای غلبه بر چالش ها بهره برد.

مرزهای محو هویت: بازیگران، زندگی و واقعیت

تم دیگر فیلم، ماهیت سیال هویت و نقش آفرینی است. بازیگران فیلم، هم بر روی صحنه و هم در زندگی واقعی، دائماً در حال تغییر نقش و هویت هستند. مرز بین زندگی شخصی و ایفای نقش، در طول فیلم رفته رفته محو می شود. این موضوع، به مخاطب یادآوری می کند که هویت انسان تا چه اندازه می تواند تحت تأثیر نقش هایی باشد که در زندگی ایفا می کند، چه خودآگاهانه و چه ناخودآگاهانه. در شرایط جنگی، این نقش ها برای بقا حیاتی می شوند و هر کس باید بهترین «نقش» خود را بازی کند تا از بحران عبور کند.

طنز تلخ، نقد صریح: به سخره گرفتن استبداد نازی

«بودن یا نبودن» از طریق طنز سیاه و ساتیر، به شکلی بی پرده ایدئولوژی نازی و استبداد را به سخره می گیرد. لوبیچ با ظرافتی مثال زدنی، نازی ها را نه به هیولاهای شکست ناپذیر، بلکه به شخصیت هایی بلاهت آمیز و قابل فریب تبدیل می کند. این رویکرد، نه تنها بار روانی وحشت از دشمن را کاهش می دهد، بلکه به مخاطب شجاعت می دهد تا با خنده، به مقابله با ترس ها و تهدیدها بپردازد. این جنبه از فیلم، به ویژه در زمان خود که نازی ها در اوج قدرت بودند، جسارتی بی نظیر محسوب می شد و برای مخاطبان زیر سلطه، پیامی از امید و قدرت نهفته در شوخ طبعی بود.

شجاعت و همبستگی: ندای مقاومت در برابر ظلم

فیلم همچنین پیام های قدرتمندی درباره شجاعت مدنی و همبستگی در برابر ظلم را مخابره می کند. شخصیت ها، با وجود تفاوت های فردی و مشکلات شخصی، در نهایت برای یک هدف مشترک متحد می شوند. این اتحاد و همبستگی است که به آن ها اجازه می دهد تا با دشمنی قدرتمند مقابله کنند. داستان آن ها، مخاطب را الهام می بخشد که حتی در برابر بزرگترین چالش ها، قدرت در گروی یکپارچگی و شجاعت فردی و جمعی است.

عشق و سوءتفاهم: چالش های انسانی در دل بحران

در کنار تم های بزرگ ملی و سیاسی، «بودن یا نبودن» به روابط انسانی و تم هایی چون عشق، حسادت و سوءتفاهم نیز می پردازد. رابطه میان جوزف و ماریا تورا، با تمام فراز و نشیب ها و سوءتفاهم های کمدی اش، لایه ای انسانی به داستان می بخشد. این مشکلات فردی، که در بستر بحران بزرگ تر جنگ قرار گرفته اند، نشان می دهند که چگونه زندگی عادی و دغدغه های انسانی، حتی در تاریک ترین دوران نیز ادامه دارند و می توانند به کمدی و درام های کوچک زندگی تبدیل شوند. این ترکیب، باعث می شود فیلم به طرز عجیبی ملموس و قابل درک باشد.

بازیگران و اجراهای فراموش نشدنی: روح فیلم در دستان هنرمندان

قدرت و ماندگاری یک فیلم، اغلب به توانایی بازیگران آن در جان بخشیدن به شخصیت ها وابسته است و «بودن یا نبودن» در این زمینه نیز بی همتاست. بازیگران این فیلم، به ویژه زوج اصلی، کارول لومبارد و جک بنی، با اجراهای درخشان و شیمی بی نظیرشان، روح تازه ای به این کمدی سیاه دمیدند و لحظاتی فراموش نشدنی را برای مخاطبان خلق کردند.

کارول لومبارد در نقش ماریا تورا، نه تنها زیبایی و جذابیت خیره کننده ای دارد، بلکه با استادی تمام، شوخ طبعی، اعتماد به نفس و آسیب پذیری ماریا را به تصویر می کشد. او توانایی بی نظیری در انتقال هر دو جنبه کمدی و دراماتیک شخصیت دارد؛ از لحظات سبک دلانه و فریبنده گرفته تا تصمیمات شجاعانه در مواجهه با نازی ها. تماشای او در این نقش، حس همراهی و همدلی عمیقی با شخصیتش ایجاد می کند. این اجرا، متأسفانه، به آخرین حضور او بر پرده سینما تبدیل شد و این مسئله، به نقش آفرینی او لایه ای از تلخی و نوستالژی اضافه می کند و ارزش تاریخی آن را دوچندان می سازد.

جک بنی، کمدین مشهور، در نقش جوزف تورا، همسر ماریا، با زمان بندی کمدی بی نقص خود، تعادل فوق العاده ای را در کنار لومبارد برقرار می کند. شخصیت او، که ترکیبی از خودشیفتگی یک بازیگر تئاتر و حسادت های انسانی است، لحظات بسیاری از خنده و سرگرمی را فراهم می آورد. بنی، با حالات چهره و کمدی فیزیکی خاص خود، به خوبی توانایی یک بازیگر را در پنهان کردن احساسات واقعی و ایفای نقش های مختلف، حتی در زندگی روزمره، به نمایش می گذارد. شیمی بین لومبارد و بنی، قلب تپنده کمدی های موقعیت و سوءتفاهم های فیلم است و تماشاگر را از ابتدا تا انتها با خود همراه می کند.

رابرت استک نیز در نقش خلبان ستوان استانیسلاو سوبینسکی، که شیفته ماریا می شود، حضوری مؤثر و کاریزماتیک دارد. او با حضور جدی و در عین حال عاشقانه خود، تضادی جالب با فضای کمدی فیلم ایجاد می کند و به تنش دراماتیک داستان می افزاید. تمامی بازیگران مکمل نیز، با دقت انتخاب شده و هر یک نقش کوچکی در پیشبرد داستان و خلق لحظات کمدی یا جدی ایفا می کنند. این ترکیب هماهنگ از بازی ها، «بودن یا نبودن» را به تجربه ای فراموش نشدنی تبدیل کرده که هر لحظه آن، از بازیگری تا کارگردانی، حسابی سر جای خود نشسته است.

جایگاه «بودن یا نبودن» در تاریخ سینما و میراثی ماندگار

«بودن یا نبودن» در زمان اکران خود در سال ۱۹۴۲، به دلیل رویکرد جسورانه و کمدی اش در مورد موضوع حساس جنگ جهانی دوم، واکنش های متفاوتی را برانگیخت. برخی منتقدان آن را بیش از حد بی پروا و توهین آمیز می دانستند، زیرا به نظرشان شوخی با نازی ها در اوج قدرتشان، کار درستی نبود. اما با گذشت زمان و تغییر دیدگاه ها، این فیلم به عنوان یکی از پیشگامان ژانر کمدی سیاه و یکی از برجسته ترین آثار ارنست لوبیچ شناخته شد و جایگاه خود را در تاریخ سینما تثبیت کرد.

این فیلم اهمیت فراوانی دارد زیرا به خوبی نشان می دهد که چگونه می توان با طنز و کمدی، به نقد عمیق ترین و تاریک ترین جنبه های جامعه پرداخت. «بودن یا نبودن» الگویی برای فیلمسازان نسل های بعدی شد. بیلی وایلدر، کارگردان شهیر، که خود از شاگردان لوبیچ محسوب می شد، بارها از او به عنوان استاد بزرگ خود یاد کرده است. تأثیر این فیلم بر آثار وایلدر و بسیاری دیگر از کمدی سازان پس از جنگ، انکارناپذیر است.

یکی از بارزترین مثال ها از میراث این فیلم، بازسازی آن توسط مل بروکس در سال ۱۹۸۳ است. بروکس، کمدین و فیلمساز برجسته، با ادای احترامی آشکار به نسخه اصلی، توانست روح کمدی سیاه لوبیچ را در فضایی جدید بازآفرینی کند. این بازسازی خود گواهی بر قدرت و پویایی مضامین و سبک روایی فیلم اصلی است.

امروزه، «بودن یا نبودن» به طور پیوسته در فهرست های برترین فیلم های تاریخ سینما جای می گیرد و امتیازات بالایی در وب سایت های معتبری مانند IMDb و Rotten Tomatoes کسب کرده است. این فیلم نه تنها به خاطر طنز هوشمندانه و بازی های درخشانش مورد تحسین قرار می گیرد، بلکه به خاطر پیام های عمیق و ماندگارش درباره قدرت هنر، مقاومت و انسانیت در برابر ظلم، ارزشمند است. تماشای آن، تنها یک تفریح سینمایی نیست، بلکه درس نامه ای است از تاریخ و هنر که تا به امروز به قوت خود باقی مانده است. میراث این فیلم، در توانایی اش برای خنداندن و تفکر واداشتن همزمان مخاطبان در هر دوره ای، نهفته است.

میراث «بودن یا نبودن» در توانایی بی نظیر آن برای خنداندن و تفکر واداشتن همزمان نهفته است.

چرا تماشای «بودن یا نبودن» امروز نیز ضروری است؟

شاید بپرسید چرا باید فیلمی که بیش از ۸۰ سال پیش ساخته شده را تماشا کرد؟ پاسخ ساده است: «بودن یا نبودن» یک فیلم کلاسیک صرف نیست؛ این اثری است که همچنان تازه، جسور و به طرز عجیبی مرتبط با زمان حال به نظر می رسد. دلایل متعددی وجود دارد که تماشای این شاهکار ارنست لوبیچ را برای هر علاقه مند به سینما، و حتی برای کسانی که به دنبال تجربه های فکری عمیق هستند، ضروری می سازد.

1. کمدی هوشمندانه و بی زمان: طنز فیلم نه تنها از بین نرفته، بلکه با گذشت زمان، پیچیدگی و ظرافت آن بیشتر نمایان می شود. لوبیچ ثابت می کند که کمدی خوب، فارغ از دوران ساختش، می تواند مخاطبان را بخنداند و به تفکر وادارد.
2. پیام های عمیق و ماندگار: این فیلم تنها به جنگ جهانی دوم نمی پردازد؛ بلکه درباره مقاومت در برابر استبداد، قدرت هنر، ماهیت هویت و شجاعت انسانی است. این پیام ها، در هر زمان و مکانی، ارزشمند و الهام بخش هستند.
3. نگاهی به تاریخ سینما: «بودن یا نبودن» نقطه عطفی در توسعه ژانر کمدی سیاه است. تماشای آن به شما کمک می کند تا ریشه های این ژانر و تأثیر آن بر فیلمسازان بعدی را درک کنید.
4. بازی های درخشان: کارول لومبارد و جک بنی، با اجراهای بی نظیرشان، تصویری زنده و به یادماندنی از شخصیت های خود ارائه می دهند که تماشای آن تجربه ای لذت بخش است.
5. اثری از «سبک لوبیچ»: برای درک یکی از منحصربه فردترین سبک های کارگردانی در تاریخ سینما، باید «بودن یا نبودن» را دید. این فیلم نمونه ای کامل از ظرافت، کنایه و شوخ طبعی زیرکانه لوبیچ است.
6. امید در دوران تاریکی: در روزگارانی که اخبار منفی و چالش های جهانی ما را احاطه کرده اند، این فیلم به ما یادآوری می کند که حتی در تاریک ترین دوران نیز، می توان امید را حفظ کرد، مبارزه کرد و با طنز به مقابله با سختی ها رفت.

تماشای «بودن یا نبودن» فراتر از صرفاً گذراندن وقت است؛ این یک سفر به عمق تاریخ، هنر و انسانیت است که در آن، خنده و تفکر دست در دست یکدیگر، تجربه ای غنی و فراموش نشدنی را برای شما رقم خواهند زد. این فیلم همچنان به ما می آموزد که چگونه در برابر ظلم ایستاد، با هنر به مبارزه پرداخت و هرگز از شوخ طبعی و امید دست نکشید.

نتیجه گیری: پایانی بر یک روایت ماندگار

در پایان، فیلم «بودن یا نبودن» (To Be or Not to Be) اثری است که به راستی مرزهای زمان و ژانر را در هم می شکند. این فیلم، با کارگردانی استادانه ارنست لوبیچ و بازی های فراموش نشدنی کارول لومبارد و جک بنی، نه تنها یک کمدی سیاه درخشان است، بلکه سندی هنری مهم از دوران خود محسوب می شود. «سبک لوبیچ» در این اثر، به اوج پختگی خود می رسد و به شیوه ای بی نظیر، شوخ طبعی و تراژدی جنگ را در هم می آمیزد، تا داستانی از مقاومت، امید و قدرت هنر را روایت کند.

«بودن یا نبودن» به ما می آموزد که حتی در مواجهه با بزرگترین تهدیدها و تاریک ترین دوران تاریخ، انسانیت می تواند با خلاقیت، شجاعت و البته کمی طنز، به مقابله برخیزد. این فیلم با تم های عمیق خود درباره هویت، نقش آفرینی و هنر به مثابه سلاح، همچنان با مخاطبان امروزی ارتباط برقرار می کند و آن ها را به تفکر وامی دارد. تجربه تماشای این فیلم، بیش از یک سرگرمی ساده است؛ این سفری است به دل تاریخ سینما که در آن، درس هایی ارزشمند درباره زندگی، جنگ و قدرت بی کران روح انسانی نهفته است. پس، اگر به دنبال اثری هستید که هم شما را بخنداند و هم به تفکر وادارد، «بودن یا نبودن» انتخابی بی نظیر است که تا مدت ها در ذهن و قلب شما ماندگار خواهد شد.