زنبورهای عسل می‌توانند با سرعت 24 کیلومتر در ساعت پرواز کنند

حقایق علمی ۶۱؛

زنبورهای عسل برای رسیدن به سرعت 24 کیلومتر در ساعت بال‌هایی قوی دارند که حدود 200 بار در ثانیه باز و بسته می‌شود و به آنها اجازه می‌دهد مسافت‌های طولانی را بپیمایند.

به گزارش خبرگزاری آنلاین جو، زنبورهای عسل معمولی که با نام علمی آپیس ملیفرا (Apis mellifera) شناخته می‌شوند، از طریق فعالیت گرده افشانی و البته تولید عسل نقش مهمی در اکوسیستم ایفا می‌کنند.زنبورهای کارگر وظایف مختلفی از جمله جست و جوی شهد و گرده، ساخت و نگهداری کندو و مراقبت از زنبورهای کودک را بر عهده دارند. زنبورهای عسل از طریق زبان بدن پیچیده ارتباط برقرار می‌کنند و اطلاعاتی را در مورد محل وجود منابع غذایی به هم منتقل می‌کنند. این ساختار اجتماعی پیچیده به آنها اجازه می‌دهد در محیط‌های متنوع، از باغ‌ها گرفته تا مزارع گل‌های وحشی حضور داشته باشند.

زنبورهای عسل در طول ماه‌های زمستان یک فضای بسته خوشه‌ای را برای حفظ گرما در اطراف ملکه تشکیل می‌دهند و از عسل ذخیره شده برای تولید گرما استفاده می‌کنند. سازگاری آنها در توانایی شان در تنظیم دمای کندو از طریق رفتارهایی مانند بادکش و خوشه بندی مشهود است. زنبور عسل با گرده‌افشانی نقشی ضروری و سهم قابل توجهی در افزایش بهره‌وری کشاورزی و تنوع زیستی گیاهان دارد.

یکی از جالب ترین ویژگی‌های این حشرات شگفت انگیز سرعت آنهاست. زنبورهای عسل می‌توانند با سرعت حدود 24 کیلومتر در ساعت پرواز کنند. در حالی که این سرعت در مقایسه با وسایل نقلیه و خودروها خیلی سریع به نظر نمی رسد، اما برای چنین موجودات کوچکی سرعت قابل توجهی محسوب می‌شود.

وقتی زنبورها پرواز می‌کنند، در یک ماموریت هستند. هدف اصلی آنها جمع آوری شهد و گرده گل‌ها است. شهد مایع شیرینی است که گل‌ها تولید می‌کنند و برای تهیه عسل ضروری است. گرده به رشد گیاهان کمک می‌کند. وقتی زنبورها از گل‌ها بازدید می‌کنند، هم شهد و هم گرده را جمع می‌کنند. این فرآیند برای گرده افشانی بسیار مهم است، که به رشد بسیاری از گیاهان از جمله میوه‌ها و سبزیجاتی که می‌خوریم کمک می‌کند.

زنبورهای عسل برای رسیدن به سرعت خود، بال‌های قوی دارند که به سرعت بال می‌زنند (حدود 200 بار در ثانیه!) این حرکت سریع بال به آنها اجازه می‌دهد تا به سرعت بلند شوند و به راحتی جهت را تغییر دهند. آنها می‌توانند چرخش‌های تند انجام دهند و در صورت نیاز عقبی پرواز کنند. این چابکی به آنها کمک می‌کند تا در باغ‌های پر از گل حرکت کنند.

پرواز با سرعت بالا نیاز به انرژی زیادی دارد. زنبورها عمدتاً شهد را به عنوان منبع انرژی خود مصرف می‌کنند. هنگامی که به کندو باز می‌گردند، شهد را از طریق یک فرآیند شگفت انگیز شامل بازگشت مجدد و مخلوط شدن با آنزیم‌ها به عسل تبدیل می‌کنند.

زنبورهای عسل در مورد محلی که غذا یافت می‌شود با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. آنها در داخل کندو از طریق اجرای حرکاتی موزون محل گل‌های غنی از شهد را به زنبورهای دیگر اطلاع می‌دهند. این کار گروهی عامل بقای جامعه زنبورهای عسل بوده است.