خلاصه کتاب مدیریت ریسک به زبان ساده ( نویسنده ورنر گلاسنر، توماس برگر )

در دنیای پیچیده و پرچالش امروز، مدیریت ریسک دیگر یک انتخاب نیست، بلکه نیازی حیاتی برای بقا و رشد هر کسب وکاری محسوب می شود. کتاب «مدیریت ریسک به زبان ساده» نوشته ورنر گلاسنر و توماس برگر، راهنمایی عملی است که مفاهیم پیچیده ریسک را به زبانی قابل فهم بیان می کند و به خوانندگان یاری می رساند تا در مسیر پرپیچ وخم تصمیم گیری های سازمانی، با اطمینان بیشتری گام بردارند و از فرصت ها به بهترین شکل بهره ببرند.

این اثر ارزشمند، بیش از آنکه صرفاً به تعاریف تئوریک بپردازد، با رویکردی کاربردی، به خوانندگان کمک می کند تا چگونگی شناسایی، ارزیابی و مدیریت ریسک ها را درک کنند. نویسندگان با دقت فراوان، اصول بنیادین و چارچوب های عملیاتی مدیریت ریسک را تشریح می کنند و نشان می دهند که چگونه این فرآیند باید در تاروپود هر سازمان تنیده شود. آن ها تاکید دارند که مدیریت ریسک نباید به عنوان یک فعالیت جداگانه یا صرفاً یک الزام قانونی تلقی شود، بلکه باید به بخشی جدایی ناپذیر از رهبری و هدایت شرکت ها تبدیل شود؛ عنصری که قادر است شفافیت را در موقعیت های پرخطر افزایش داده و بهینه سازی شانس ها و ریسک ها را میسر سازد.

کتاب «مدیریت ریسک به زبان ساده» به دانشجویان رشته های مدیریت، اقتصاد و حسابداری، مدیران و کارشناسان در سطوح مختلف، کارآفرینان و صاحبان کسب وکارهای کوچک و متوسط و هر علاقه مندی که به دنبال درک عملی از مدیریت ریسک است، بینش های عمیقی ارائه می دهد. این کتاب، مسیری را برای عبور از عدم قطعیت ها و تبدیل آن ها به فرصت های رشد، پیش روی مخاطبانش می گذارد.

دنیای ریسک و مفاهیم بنیادین: درک صحیح ریسک

ورنر گلاسنر و توماس برگر در کتاب خود، ابتدا به مفهوم بنیادی «عدم اطمینان» می پردازند، واژه ای که هم مفهوم ریسک و هم شک را در برمی گیرد. برای درک مدیریت ریسک، تمایز میان عدم اطمینان و ریسک اهمیت زیادی دارد. عدم اطمینان زمانی مطرح می شود که فردی در مورد وضعیت های آتی محیط، هیچ گونه احتمالی را نمی تواند به ذهن خود خطور دهد یا اطلاعات کافی برای تخمین احتمالات ندارد. در این حالت، ناآگاهی کامل یا تقریباً کامل از پیامدهای احتمالی وجود دارد.

در مقابل، ریسک زمانی تعریف می شود که با آگاهی از احتمالات، تصمیم گیری انجام می گیرد. به عبارت دیگر، ریسک به مواردی اطلاق می شود که ناشی از غیرقابل پیش بینی بودن آینده یا رخدادهای «اتفاقی» هستند و می توانند سبب انحراف از اهداف برنامه ریزی شده شوند. این انحرافات می توانند هم مثبت (شانس) و هم منفی (تهدید) باشند. نویسندگان تاکید می کنند که هرچند آینده نامعلوم است، اما با شناسایی و ارزیابی ریسک ها می توان برای بخش قابل پیش بینی تر آن برنامه ریزی کرد.

مدیریت ریسک چیست؟ فراتر از حذف ریسک ها

مدیریت ریسک، آن طور که گلاسنر و برگر توضیح می دهند، فراتر از صرفاً تلاش برای حذف یا کوچک کردن ریسک هاست. این مفهوم، به معنای تفکر و کنش و واکنش سیستماتیک در مواجهه با ریسک هاست. این تعریف نشان می دهد که مدیریت ریسک یک فعالیت جانبی نیست، بلکه باید به طور فعال در رهبری و هدایت شرکت دخالت داده شود و جزئی جدایی ناپذیر از آن باشد.

وظیفه اصلی یک سیستم مدیریت ریسک، ایجاد شفافیت کامل در مورد موقعیت ریسک در سازمان است. این به معنای درک جامع از تمامی شانس ها و تهدیدات پیش رو است. هدف، بهینه سازی لیست مشخصات شانس ها و ریسک های سازمان است، نه لزوماً از بین بردن آن ها. کنش و واکنش مدیریتی در تقابل با ریسک بدون درگیر شدن و پذیرش هوشمندانه آن قابل تصور نیست. به عنوان مثال، یک شرکت برای ورود به بازارهای جدید، ناگزیر از پذیرش ریسک های خاصی است، اما مدیریت ریسک به آن کمک می کند تا این ریسک ها را سنجیده و کنترل شده بپذیرد.

مدیریت ریسک به معنای تفکر و کنش و واکنش سیستماتیک در مواجهه با ریسک است که وظیفه اصلی آن ایجاد شفافیت درباره موقعیت ریسک و بهینه سازی شانس ها و ریسک هاست، نه لزوماً حذف آن ها.

این رویکرد، دیدگاهی فعالانه و فرصت محور به ریسک ارائه می دهد. سازمان ها با درک صحیح و جامع ریسک ها، می توانند تصمیمات آگاهانه تری بگیرند که نه تنها از ضررهای احتمالی جلوگیری می کند، بلکه امکان بهره برداری از فرصت های نهفته در دل عدم قطعیت ها را نیز فراهم می آورد. این فرآیند به شرکت ها کمک می کند تا با آمادگی بیشتری در برابر بحران های پیش بینی نشده مقاومت کرده و حتی از آن ها به عنوان پله ای برای پیشرفت استفاده کنند، همان طور که بحران های مالی اخیر نشان دادند اهمیت مدیریت ریسک تنها محدود به بخش مالی نیست.

فرآیند مدیریت ریسک: گام به گام تا کنترل ریسک

کتاب «مدیریت ریسک به زبان ساده» به روشنی مراحل چهارگانه فرآیند مدیریت ریسک را تشریح می کند: شناسایی، ارزیابی، پاسخ و پایش. این مراحل، چرخه ای مستمر را تشکیل می دهند که سازمان ها را در برابر تحولات احتمالی مقاوم می سازد و به آن ها کمک می کند تا کنترل بیشتری بر آینده خود داشته باشند.

شناسایی ریسک ها: مرحله اول و حیاتی

شناسایی ریسک ها، اولین و شاید حیاتی ترین گام در فرآیند مدیریت ریسک است. این مرحله شامل کشف و مستندسازی تمامی احتمالات انحراف از برنامه اصلی است. ریسک ها می توانند از منابع مختلفی مانند تغییرات اقتصادی، فناوری های جدید، رقبای نوظهور، تغییرات قانونی، بلایای طبیعی، خطاهای انسانی یا حتی ضعف های داخلی سازمان نشأت بگیرند.

برای شناسایی دقیق ریسک ها، رویکردهای گوناگونی وجود دارد که هر یک از ابزارها و تکنیک های خاص خود بهره می برند. به عنوان مثال، طوفان فکری (Brainstorming) به تیم ها اجازه می دهد تا آزادانه تمامی ریسک های احتمالی را مطرح کنند. چک لیست های ریسک، که بر اساس تجربیات گذشته یا استانداردهای صنعتی تهیه می شوند، می توانند به صورت سیستماتیک نقاط ضعف و تهدیدات رایج را پوشش دهند. مصاحبه با ذی نفعان کلیدی، تحلیل فرآیندها، و تجزیه و تحلیل رویدادهای تاریخی نیز از دیگر روش های موثر در این مرحله به شمار می روند. شناسایی ریسک باید یک فرآیند مستمر و پویا باشد تا سازمان بتواند با تغییرات محیطی همگام شود.

ارزیابی ریسک: سنجش احتمال و تأثیر

پس از شناسایی، گام بعدی ارزیابی ریسک ها است. این مرحله به منظور اندازه گیری و رتبه بندی ریسک ها بر اساس دو معیار اصلی انجام می شود: احتمال وقوع و تأثیر آن بر اهداف سازمان. ارزیابی می تواند به دو صورت کمی و کیفی انجام شود.

در ارزیابی کیفی، ریسک ها بر اساس مقیاس های توصیفی (مثلاً کم، متوسط، زیاد) طبقه بندی می شوند. این روش برای ریسک هایی که اندازه گیری عددی آن ها دشوار است یا در مراحل اولیه فرآیند مورد استفاده قرار می گیرد. در ارزیابی کمی، تلاش می شود تا احتمال وقوع و تأثیر ریسک به صورت عددی بیان شود (مثلاً احتمال 10% وقوع، با ضرر مالی 500 میلیون تومانی). این کار معمولاً از طریق مدل سازی های آماری، تحلیل سناریو و شبیه سازی انجام می گیرد.

اهمیت اولویت بندی ریسک ها در این مرحله بسیار بالاست. با توجه به منابع محدود، سازمان ها نمی توانند به همه ریسک ها با یک میزان توجه بپردازند. لذا، ریسک هایی که هم احتمال وقوع بالایی دارند و هم تأثیر زیادی بر اهداف سازمان می گذارند، در اولویت قرار می گیرند و نیاز به توجه فوری دارند.

پاسخ به ریسک: استراتژی های چهارگانه

پس از ارزیابی ریسک ها و اولویت بندی آن ها، سازمان باید استراتژی های مناسبی را برای پاسخگویی به آن ها انتخاب کند. گلاسنر و برگر چهار استراتژی اصلی را معرفی می کنند که شامل موارد زیر است:

1. اجتناب از ریسک (Avoidance): این استراتژی به معنای حذف کامل فعالیت یا شرایطی است که منجر به ریسک می شود. به عنوان مثال، اگر ورود به یک بازار جدید با ریسک های بیش از حد بالایی همراه باشد، سازمان ممکن است تصمیم بگیرد از آن فعالیت به طور کلی صرف نظر کند.
2. کاهش ریسک (Reduction/Mitigation): این رویکرد به معنای اقدامات برای کاهش احتمال وقوع ریسک یا کاهش تأثیر آن در صورت وقوع است. نصب سیستم های امنیتی پیشرفته برای کاهش ریسک سایبری، یا آموزش کارکنان برای کاهش خطای انسانی، نمونه هایی از این استراتژی هستند.
3. انتقال ریسک (Transfer): در این استراتژی، مسئولیت یا بخشی از تبعات مالی ریسک به شخص ثالثی منتقل می شود. رایج ترین شکل آن، خرید بیمه نامه است که بخشی از ضررهای مالی احتمالی را به شرکت بیمه منتقل می کند. برون سپاری برخی فعالیت ها نیز می تواند نوعی انتقال ریسک باشد.
4. پذیرش ریسک (Acceptance): این استراتژی زمانی انتخاب می شود که هزینه مدیریت ریسک (اجتناب، کاهش یا انتقال) بیشتر از منافع آن باشد یا ریسک آنقدر کوچک است که ارزش سرمایه گذاری برای مدیریت آن را ندارد. در این حالت، سازمان آگاهانه تصمیم می گیرد که ریسک را بپذیرد و در صورت وقوع، با پیامدهای آن کنار بیاید. این می تواند شامل کنار گذاشتن بودجه اضطراری برای مقابله با پیامدها نیز باشد.

انتخاب مناسب ترین استراتژی به ماهیت ریسک، اهداف سازمان، و میزان تحمل ریسک بستگی دارد. این مرحله، نیازمند تصمیم گیری دقیق و گاهی اوقات خلاقانه است.

پایش و کنترل ریسک: نظارت مستمر

فرآیند مدیریت ریسک با انتخاب استراتژی های پاسخ به پایان نمی رسد، بلکه نیازمند پایش و کنترل مستمر است. پایش ریسک شامل نظارت بر ریسک های شناسایی شده، بررسی اثربخشی اقدامات اجرایی، و شناسایی ریسک های جدید است. این مرحله اطمینان می دهد که استراتژی های انتخابی به درستی پیاده سازی شده اند و در کاهش یا مدیریت ریسک ها موثر هستند.

گلاسنر و برگر تاکید می کنند که اهمیت یکپارچگی مدیریت ریسک با سیستم های برنامه ریزی، بودجه بندی و کنترل سازمان بسیار بالاست. ریسک ها همیشه انحرافات از برنامه اصلی را نشان می دهند و به همین دلیل باید شناسایی، ارزیابی، طبقه بندی و مراقبت دائمی از آن ها تا حد امکان در برنامه ها و سیستم کنترل شرکت گنجانده شوند. هر برنامه ریزی بر پایه فرض های نامطمئن برای توسعه های آتی است و این فرض های نامطمئن دقیقاً همان ریسک هایی را نشان می دهند که می توانند سبب انحراف از برنامه شوند.

در این فرآیند، نقش ریسک بانان (Risk Guardians) یا همان برنامه ریزان و کنترل کنندگان، حیاتی است. آن ها مسئول شناسایی و ارزیابی ریسک ها در کارهای روزانه و همگرا کردن آن ها با برنامه ها، کنترل ها و روندهای بودجه بندی هستند. این ارتباط نزدیک تضمین می کند که مدیریت ریسک تنها یک فعالیت اداری نیست، بلکه یک عنصر فعال و پویا در تصمیم گیری های عملیاتی و استراتژیک شرکت است. پایش مستمر به سازمان این امکان را می دهد که به سرعت به تغییرات واکنش نشان دهد و اقدامات اصلاحی لازم را انجام دهد تا از اهداف خود منحرف نشود.

سازماندهی مدیریت ریسک: استقرار در ساختار سازمانی

یکی از مباحث کلیدی که در کتاب «مدیریت ریسک به زبان ساده» مورد توجه قرار می گیرد، چگونگی استقرار و جایگاه مدیریت ریسک در ساختار سازمانی است. نویسندگان بر این باورند که مدیریت ریسک نباید به عنوان یک دپارتمان مجزا و منزوی عمل کند، بلکه باید به شکلی یکپارچه در تمامی سطوح و فرآیندهای سازمان ادغام شود.

جایگاه مدیریت ریسک در چارت سازمانی

نحوه ادغام مدیریت ریسک در ساختار رهبری و هدایت شرکت، عامل تعیین کننده ای در اثربخشی آن است. گلاسنر و برگر توضیح می دهند که این ادغام می تواند به اشکال مختلفی صورت پذیرد، اما نکته کلیدی آن است که مسئولیت پذیری در قبال ریسک، از بالاترین سطوح مدیریتی آغاز شده و تا پایین ترین سطوح عملیاتی گسترش یابد. این بدان معناست که نه تنها یک واحد مرکزی ریسک باید وجود داشته باشد (در صورت لزوم)، بلکه هر مدیر و کارمندی باید در قبال ریسک های مربوط به حوزه فعالیت خود پاسخگو باشد.

ایجاد کمیته های ریسک در سطح هیئت مدیره یا مدیریت ارشد، تعیین افسر ارشد ریسک (CRO)، و تعریف واضح نقش ها و مسئولیت ها برای هر بخش از سازمان، از جمله راهکارهایی است که می توانند به تحقق این یکپارچگی کمک کنند. هدف این است که مدیریت ریسک به بخشی طبیعی از فرآیندهای تصمیم گیری، برنامه ریزی و کنترل تبدیل شود و نه یک وظیفه اضافی که در پایان کار به آن پرداخته شود.

مسئولیت ها و فرهنگ ریسک پذیری در سازمان

ایجاد یک فرهنگ ریسک پذیری مناسب، عنصری حیاتی برای موفقیت مدیریت ریسک است. این فرهنگ بر شفافیت، پاسخگویی و یادگیری از اشتباهات استوار است. نویسندگان تاکید می کنند که کارکنان باید احساس امنیت کنند تا ریسک ها را شناسایی کرده و گزارش دهند، حتی اگر آن ریسک ها در حوزه مسئولیت خودشان باشد.

این فرهنگ، با افزایش آگاهی و مسئولیت پذیری در قبال ریسک در تمامی سطوح، به بهبود اقتصادپذیری سازمان کمک می کند. با درک بهتر ریسک ها، تصمیم گیری ها مبتنی بر واقعیت های بیشتری خواهند بود، که این خود به بهبود عملکرد کلی شرکت و دستیابی به اهداف سودآوری کمک می کند. برای مثال، یک مهندس در خط تولید باید قادر باشد ریسک های ایمنی را بدون ترس از مجازات گزارش دهد، چرا که این گزارش دهی به بهبود سیستم کلی کمک می کند. متاسفانه، در بسیاری از سازمان ها، هنگام شکل دهی و راه اندازی سیستم مدیریت ریسک، به خصوص در ارتباط با برنامه ریزی و کنترل، این موارد به سختی مورد توجه قرار می گیرند.

این دیدگاه نشان می دهد که مدیریت ریسک تنها یک ابزار فنی نیست، بلکه یک فلسفه مدیریتی است که باید در DNA سازمان تنیده شود. این یک فرآیند مستمر از تعامل، آموزش و بهبود است که در نهایت به افزایش تاب آوری سازمان در برابر چالش ها و بهره برداری از فرصت ها منجر می شود.

ارتباط مدیریت ریسک با سایر کارکردهای سازمانی

کتاب گلاسنر و برگر از بررسی مدیریت ریسک به عنوان یک پدیده منفرد فراتر می رود و ارتباطات حیاتی آن را با دیگر کارکردهای کلیدی سازمان، به ویژه نرخ گذاری و هدایت شرکت های سودمحور، روشن می سازد. این رویکرد یکپارچه، نشان دهنده بینش عمیق نویسندگان نسبت به پیچیدگی های دنیای کسب وکار است.

مدیریت ریسک و نرخ گذاری

یکی از نقاط مهم بحث در کتاب، چگونگی تأثیر مفاهیم ریسک بر فرآیندهای نرخ گذاری است. نویسندگان توضیح می دهند که قیمت گذاری محصولات یا خدمات، به ویژه در صنایع با ریسک بالا (مانند بیمه یا بانکداری)، نمی تواند بدون در نظر گرفتن دقیق ریسک های مرتبط صورت گیرد. نرخ گذاری باید بازتاب دهنده هزینه های بالقوه ناشی از ریسک باشد تا شرکت بتواند پایداری مالی خود را حفظ کند.

در واقع، ریسک های مالی، عملیاتی و حتی اعتباری، همگی باید در محاسبات مربوط به تعیین قیمت نهایی لحاظ شوند. برای مثال، یک بانک هنگام تعیین نرخ بهره وام، نه تنها هزینه های سرمایه و حاشیه سود را در نظر می گیرد، بلکه ریسک نکول مشتری را نیز محاسبه کرده و آن را در نرخ بهره منعکس می کند. این ارتباط نشان می دهد که مدیریت ریسک، نه تنها یک ابزار محافظتی است، بلکه نقشی فعال در شکل دهی استراتژی های درآمدی و رقابتی شرکت ها ایفا می کند.

مدیریت ریسک و هدایت شرکت های سودمحور

یکی از کانون های تئوریک مهم در این کتاب، نقد نظریه «بازار سرمایه تمام عیار» (Perfect Capital Market) و تبیین ارتباط عملی مدیریت ریسک با مدیریت عملکرد و سودآوری شرکت هاست. نظریه بازار سرمایه تمام عیار فرض می کند که تمامی اطلاعات به صورت کامل در دسترس هستند و بازارها به صورت کاملاً کارآمد عمل می کنند، در نتیجه، مدیریت ریسک داخلی شرکت ها اهمیت کمتری می یابد.

گلاسنر و برگر با ارائه مثال های کاربردی، نشان می دهند که این دیدگاه در واقعیت عملیاتی شرکت ها ناکارآمد است. آن ها تاکید می کنند که در دنیای واقعی، بازارهای سرمایه کامل نیستند و عدم قطعیت و ریسک های سیستماتیک و غیرسیستماتیک، همواره بر سودآوری و بقای شرکت ها تأثیرگذارند. بنابراین، مدیریت ریسک نقشی محوری در هدایت شرکت های سودمحور ایفا می کند.

مدیریت ریسک به شرکت ها کمک می کند تا با ایجاد شفافیت در مورد موقعیت های ریسک، تصمیم گیری های مالی و استراتژیک بهتری اتخاذ کنند. این امر بهینه سازی تخصیص سرمایه، مدیریت نقدینگی، و تعیین استراتژی های پوشش ریسک (Hedging) را در پی دارد. برای مثال، یک شرکت تولیدی با شناسایی ریسک نوسانات قیمت مواد اولیه، می تواند با استفاده از ابزارهای مالی مشتقه، این ریسک را پوشش دهد و از سودآوری خود در برابر تغییرات ناگهانی محافظت کند. این ارتباط عملی میان مدیریت ریسک و مدیریت عملکرد نشان می دهد که چگونه دانش دقیق از ریسک ها، می تواند به پایداری سودآوری و ارزش آفرینی در بلندمدت منجر شود.

آن ها معتقدند که کارکرد مدیریت ریسک باید به طور منطقی با سیستم مدیریت کلی شرکت توام و هماهنگ شود. این هماهنگی نه تنها اقتصادی بودن پذیرش مدیریت ریسک را افزایش می دهد، بلکه داده های مبتنی بر واقعیت را برای بهبود تصمیم گیری های شرکت فراهم می آورد. به عبارت دیگر، مدیریت ریسک نه تنها از ضررها جلوگیری می کند، بلکه به عنوان یک ابزار استراتژیک، به شرکت ها کمک می کند تا مزیت رقابتی کسب کرده و فرصت های سودآوری جدید را شناسایی کنند.

جمع بندی: درس های کلیدی و بینش های عملی از کتاب

کتاب «مدیریت ریسک به زبان ساده» نوشته ورنر گلاسنر و توماس برگر، نه تنها یک راهنمای جامع برای درک مفاهیم بنیادی مدیریت ریسک است، بلکه با ارائه بینش های عملی، خواننده را به سمت تفکری استراتژیک در مواجهه با عدم قطعیت ها سوق می دهد. این اثر ارزشمند، مجموعه ای از درس های کلیدی را برای هر سازمانی که به دنبال بقا و رشد پایدار در دنیای پویای امروز است، فراهم می آورد.

مدیریت ریسک: یک تفکر سیستماتیک و فعال

یکی از مهم ترین درس های کتاب این است که مدیریت ریسک یک رویکرد منفعل یا واکنشی نیست، بلکه یک تفکر سیستماتیک و فعالانه است. این بدان معناست که سازمان ها باید پیش از وقوع بحران ها و مشکلات، به صورت مداوم و ساختاریافته به شناسایی، ارزیابی، پاسخگویی و پایش ریسک ها بپردازند. این فرآیند مستمر، نه تنها به حداقل رساندن ضررها کمک می کند، بلکه فرصت هایی را برای بهره برداری از شرایط غیرمنتظره نیز آشکار می سازد.

شفافیت و بهینه سازی: اهداف اصلی مدیریت ریسک

نویسندگان به وضوح بیان می کنند که وظیفه اصلی یک سیستم مدیریت ریسک، کوچک کردن یا حذف کامل ریسک ها نیست. در عوض، هدف اصلی آن ایجاد شفافیت کامل در مورد موقعیت ریسک در سازمان و بهینه سازی لیست شانس ها و ریسک هاست. این شفافیت، به مدیران امکان می دهد تا تصمیمات آگاهانه تر و بهینه تری اتخاذ کنند، منابع را به شکل موثرتری تخصیص دهند و در نهایت، شانس های موفقیت را به حداکثر برسانند، حتی در محیط هایی که ذاتاً با عدم قطعیت همراه هستند.

ضرورت یکپارچگی با تمامی سطوح مدیریتی

این کتاب تاکید می کند که مدیریت ریسک زمانی بیشترین اثربخشی را دارد که به طور کامل در تمامی سطوح و فرآیندهای مدیریتی یک سازمان یکپارچه شود. این یکپارچگی شامل آمیختگی با سیستم های برنامه ریزی، بودجه بندی و کنترل است. مدیریت ریسک نباید به عنوان یک بخش مجزا یا یک وظیفه جانبی دیده شود، بلکه باید به عنوان یک عنصر جدایی ناپذیر از رهبری و هدایت شرکت تلقی گردد. این دیدگاه، مسئولیت پذیری در قبال ریسک را در تمامی لایه های سازمان تقویت می کند و به بهبود مستمر عملکرد کمک می کند.

قابلیت کاربرد مفاهیم در هر نوع کسب وکار و سازمان

با وجود اینکه برخی مفاهیم مدیریت ریسک ممکن است پیچیده به نظر برسند، کتاب «مدیریت ریسک به زبان ساده» نشان می دهد که اصول مطرح شده در آن، قابلیت کاربرد گسترده ای دارند. این مفاهیم تنها برای شرکت های بزرگ مالی نیستند؛ بلکه برای دانشجویانی که به دنبال درک عمیق تر مفاهیم تئوریک هستند، مدیران ارشد و میانی که نیازمند ابزارهای عملی هستند، و کارآفرینان و صاحبان کسب وکارهای کوچک که می خواهند از پایداری کسب وکار خود اطمینان حاصل کنند، به یک اندازه مفید و قابل استفاده هستند. این کتاب، مسیری روشن را برای هر کسی که مایل است قدرت کنترل بر آینده کسب وکار خود را افزایش دهد، ارائه می دهد.

به طور خلاصه، «خلاصه کتاب مدیریت ریسک به زبان ساده» ورنر گلاسنر و توماس برگر، خواننده را با این بینش عمیق آشنا می سازد که مدیریت ریسک یک فعالیت اجتناب ناپذیر نیست که باید به آن پرداخت، بلکه یک فرصت برای بهبود، رشد و رسیدن به اهداف بزرگ تر است. این کتاب، چراغ راهی است برای تبدیل تهدیدات بالقوه به پله هایی برای کامیابی.