خلاصه کتاب جامعه شناسی در محکمه ی جامعه شناسان ( نویسنده آرتور جی. ویدیچ، موریس آستین )

کتاب «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» اثری محوری است که در آن آرتور جی. ویدیچ و موریس آستین، مقالاتی انتقادی از جامعه شناسان برجسته را گردآوری کرده اند تا ماهیت، روش شناسی و مسیر این علم را زیر سوال ببرند. این اثر فراتر از یک معرفی ساده، به خواننده امکان می دهد تا با دیدگاه های چالش برانگیز پیرامون خود-بازاندیشی در جامعه شناسی آشنا شود و به درک عمیق تری از مباحث کلیدی این حوزه برسد.

وقتی برای نخستین بار نام «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» را می شنویم، بلافاصله تصویری از یک نبرد فکری، یک محاکمه درونی و یک بازنگری عمیق در ذهن ما نقش می بندد. این کتاب به راستی نیز چنین سفری را برای خواننده به ارمغان می آورد؛ سفری به اعماقِ علم اجتماع، جایی که خودِ بنیان گذاران و نظریه پردازان این رشته، نقدهایی ریشه ای بر آن وارد می کنند. آرتور جی. ویدیچ و موریس آستین، با گردآوری این مجموعه مقالات ارزشمند، دعوتی صریح برای خود-بازاندیشی در جامعه شناسی را مطرح می کنند. این اثر، که به همت انتشارات ترجمان علوم انسانی و با ترجمه دقیق لطیف عیوضی به فارسی زبانان عرضه شده است، فراتر از یک متن درسی صرف، به عنوان یک آینه عمل می کند تا تصویر جامعه شناسی را در برابر چشمان خودش قرار دهد. این کتاب، نه تنها به ما می آموزد که جامعه شناسی چیست، بلکه از ما می پرسد که جامعه شناسی باید چگونه باشد و چه مسیری را در آینده طی کند.

پشتوانه نظری: فراخوان به خود-بازاندیشی در علم اجتماع

جامعه شناسی، به عنوان یک علم نسبتاً نوپا که در قرن نوزدهم و در پی تحولات عظیم صنعتی و اجتماعی سر برآورد، همواره در جستجوی هویت و روش شناسی منحصر به فرد خود بوده است. از زمان آگوست کنت، فیلسوف فرانسوی که واژه جامعه شناسی را در سال 1838 ابداع کرد، این رشته با شور و اشتیاق فراوانی به مطالعه جوامع انسانی و رفتارهای اجتماعی پرداخت. اما هر علمی برای بقا و تکامل خود نیازمند خود-بازاندیشی و قرار گرفتن در بوته نقد است. گویی هر از چند گاهی باید در آیینه ای تمام نما به خود بنگرد و از ماهیت و مسیر خویش پرسش کند.

اینجاست که اهمیت کتاب «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» آشکار می شود. این اثر، صحنه ای را مهیا می کند تا برجسته ترین جامعه شناسان، خود، منتقدان این علم باشند و آن را به چالش بکشند. این رویکرد انتقادی، نه به قصد تخریب، بلکه با هدف پالایش و بازآفرینی صورت می گیرد. هر علم، برای اینکه پویا و زنده بماند، باید جرأت کند تا به نقاط ضعف خود اذعان نماید و برای بهبود آنها گام بردارد. این کتاب دقیقا همان جرأت را در بطن خود دارد و خواننده را دعوت می کند تا همراه با این اندیشمندان، در این فرایند حیاتی مشارکت کند و شاهد محاکمه درونی علم جامعه شناسی باشد. در واقع، این کتاب نشان می دهد که چگونه نقد درونی می تواند به جای تضعیف، به تقویت و غنای یک رشته علمی منجر شود.

دیدگاه های نوآورانه: آرتور جی. ویدیچ و موریس آستین

در پشت این اثر تأمل برانگیز، دو چهره برجسته جامعه شناسی، آرتور جی. ویدیچ و موریس آستین قرار دارند که با دقت و هوشمندی، مجموعه ای از مقالات کلیدی را گردآوری کرده اند. آشنایی با این دو گردآورنده، به درک بهتر رویکرد کلی کتاب کمک شایانی می کند. موریس آستین، جامعه شناس و نویسنده آمریکایی، متولد 1926، نه تنها به دلیل نوآوری هایش در حوزه آموزش عالی شناخته شده است، بلکه همواره رویکردی غیرمتعارف و انتقادی نسبت به جریان های اصلی جامعه شناسی داشته است.

آستین در سال 1987 جایزه یک عمر دستاورد رابرت و هلن لیند را دریافت کرد و فعالیت هایش، از حمایت از جنبش های دانشجویی دهه شصت تا ریاست بخش جامعه شناسی دانشگاه براندیس و تأسیس دانشکده مطالعات انتقادی در مؤسسه هنر کالیفرنیا، همگی نشان از روحیه نوآور و چالش گر او دارد. او به ندرت در شمار جامعه شناسان معمولی قلمداد می شد و دیدگاه های منحصر به فردش همواره او را در کانون توجه منتقدان و مخاطبان قرار داده است.

آرتور جی. ویدیچ نیز، به عنوان استادیار جامعه شناسی و انسان شناسی در مدرسه ی جدید پژوهش اجتماعی و از نویسندگان کتاب «شهر کوچک در جامعه ی توده»، با تجربه و تخصص خود، نقش مهمی در انتخاب و سازماندهی مقالات این مجموعه ایفا کرده است. این دو، با دیدگاه های مکمل و در عین حال انتقادی خود، توانسته اند یک پلتفرم فکری ایجاد کنند که در آن، جامعه شناسان برجسته از زوایای مختلف به نقد و بررسی علم خود بپردازند. هدف آن ها صرفاً جمع آوری مقالات نبوده، بلکه ایجاد یک گفتگوی پویا و عمیق درباره ی آینده و ماهیت جامعه شناسی بوده است. حضور این دو متفکر در کنار هم، باعث شده تا کتاب نه تنها از عمق نظری بالایی برخوردار باشد، بلکه از تنوع دیدگاه ها و رویکردهای انتقادی نیز بهره مند شود و خواننده را به سفری فکری در این زمینه دعوت کند.

سفر در چهار بخش: کاوشی در نقدهای جامعه شناسی

کتاب «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» ساختاری چهاربخشی دارد که هر بخش به موضوعی خاص در نقد این علم می پردازد و چشم اندازهای متفاوتی را پیش روی خواننده می گشاید. این چهار بخش، مانند چهار پرده از یک نمایشنامه، جنبه های مختلف جامعه شناسی را به چالش می کشند و به تحلیل می نشینند.

ویژگی های جامعه شناسی در زمین آمریکایی

بخش اول کتاب به بررسی ویژگی های جامعه شناسی آمریکایی می پردازد. این بخش، با مقالاتی نظیر «جامعه شناسی آمریکایی کارل مانهایم» و «روحیه ی بروکراتیک جامعه شناسی»، چالش ها و تمایزات جامعه شناسی را در بستر فرهنگی و اجتماعی آمریکا واکاوی می کند. خواننده در این بخش درمی یابد که چگونه شرایط خاص ایالات متحده، از جمله روحیه ی پراگماتیک و تأکید بر کاربردی بودن، بر شکل گیری و جهت گیری این علم تأثیر گذاشته است. این مقالات به ما نشان می دهند که جامعه شناسی، علمی بی طرف و فارغ از بستر اجتماعی خود نیست، بلکه با تاریخ و ویژگی های یک جامعه خاص گره خورده است. روحیه ی بروکراتیک، مثلاً، می تواند به یک مانع برای خلاقیت و عمق نظری تبدیل شود، آنجا که تأکید بر «تولید» داده و گزارش، جای «تفکر» عمیق و انتقادی را می گیرد.

بی طرفی ارزشی: میان عینیت و تعهد

بخش دوم کتاب، یکی از بنیادی ترین و چالش برانگیزترین مباحث در علوم اجتماعی، یعنی «بی طرفی ارزشی» را مورد بحث قرار می دهد. این بخش با مقالاتی مانند «آنتی مینیتور: اسطوره ی جامعه شناسی فارغ از ارزش» و «علم اجتماعی؟ مسائلی در باب استدلال جامعه شناختی» به تحلیل می نشیند. نویسندگان در این قسمت، به این پرسش می پردازند که آیا واقعاً ممکن است جامعه شناسی از ارزش ها و پیش فرض های اخلاقی و سیاسی فارغ باشد؟ یا اینکه بی طرفی ارزشی، گاهی خود دستاویزی برای پنهان کاری یا دفاع از وضعیت موجود می شود؟

این بخش خواننده را به تأمل وامی دارد که چگونه تنش میان عینیت گرایی علمی و دغدغه های اخلاقی و سیاسی، همیشه بخشی جدایی ناپذیر از کار یک جامعه شناس بوده است. این مقالات به ما یادآوری می کنند که علم، به ویژه در حوزه اجتماعی، نمی تواند کاملاً از دنیای ارزش ها جدا شود و حتی در تلاش برای بی طرفی، ممکن است ناخواسته به رویکردها یا ارزش های خاصی خدمت کند. این مبحث نه تنها برای پژوهشگران، بلکه برای هر خواننده ای که به دنبال درک عمیق تر از پیچیدگی های علم و اخلاق است، اهمیت فراوانی دارد.

کم توجهی به عمق تاریخی: زنگ خطری برای جامعه شناسی

بخش سوم کتاب به موضوع «سرکوب دغدغه های تاریخی» می پردازد؛ مسئله ای که به اعتقاد بسیاری از منتقدان، می تواند عمق و پویایی جامعه شناسی را کاهش دهد. مقالاتی چون «استراتژی در علوم اجتماعی»، «جهان بینی تالکوت پارسونز» و «بیگانگی چیست؟ خط سیر یک مفهوم» در این بخش گردآوری شده اند. خواننده در این قسمت با این نقد مواجه می شود که چگونه برخی از نظریه های جامعه شناختی، با غفلت از بستر تاریخی و تحولات زمانی، به نوعی انتزاع می گرایند که از واقعیت های اجتماعی فاصله می گیرد.

تحلیل جهان بینی تالکوت پارسونز، یکی از تأثیرگذارترین جامعه شناسان قرن بیستم، در این بخش به ما نشان می دهد که چگونه یک نظریه فراگیر، ممکن است در تلاش برای ایجاد چارچوبی جهانی، از جزئیات و پویایی های تاریخی غافل شود. مفهوم بیگانگی نیز که خط سیر آن ردیابی می شود، بر این نکته تأکید می کند که ریشه های تاریخی و تحولات اجتماعی برای درک کامل وضعیت انسان ضروری است. این بخش، خواننده را به این فکر وامی دارد که تاریخ، نه صرفاً مجموعه ای از وقایع گذشته، بلکه یک عامل حیاتی برای فهم حال و پیش بینی آینده جوامع است و چشم پوشی از آن، به منزله از دست دادن بخش مهمی از توان تحلیلی جامعه شناسی است.

بازآفرینی جامعه شناسی: چشم اندازهای هنرمندانه و میدانی

بخش چهارم و پایانی کتاب، با عنوان «کشف مجدد جامعه شناسی: نشانه هایی از رویداد های آینده»، به ارائه پیشنهادها و رویکردهای نوین برای بازیابی عمق و پویایی این علم می پردازد. این بخش، پس از نقدهای کوبنده بخش های پیشین، روزنه ای به سوی امید و بازآفرینی می گشاید. مقالاتی مانند «جامعه شناسی به مثابه ی یک شکل هنری»، «نظریه ی اجتماعی در پژوهش میدانی» و «استعاره های شعری جامعه شناسی» در این قسمت قرار دارند.

این مقالات، خواننده را دعوت می کنند تا به نقش خلاقیت، هنر، ادبیات و حتی استعاره های شعری در فهم جامعه بیندیشد. آن ها بر این نکته تأکید می کنند که جامعه شناسی نباید خود را صرفاً به ابزارهای خشک و علمی محدود کند، بلکه می تواند از منابع الهام بخش دیگر نیز بهره بگیرد تا به درک عمیق تری از پیچیدگی های انسانی دست یابد. این بخش، اهمیت پژوهش میدانی و ارتباط نظریه با واقعیت های ملموس زندگی را نیز پررنگ می کند. در واقع، این قسمت از کتاب، نه تنها به نقد گذشته می پردازد، بلکه راهکارهایی برای آینده ای پربارتر و انسانی تر برای جامعه شناسی ارائه می دهد و به خواننده این حس را می دهد که علم اجتماع، یک موجود زنده و در حال تکامل است که همیشه جای برای کشف و خلاقیت دارد.

استدلال های محوری: چالش های بنیادین علم اجتماع

ورای ساختار چهاربخشی کتاب، رشته ای از استدلال ها و مفاهیم کلیدی، سراسر این اثر را به هم پیوند می زنند و بحث های عمیق تری را برای خواننده به ارمغان می آورند. این مفاهیم، همچون ستون هایی هستند که بنای فکری کتاب را استوار نگه داشته و به خواننده کمک می کنند تا به درک جامع تری از نقدهای مطرح شده دست یابد. یکی از مهم ترین چالش هایی که در کتاب مطرح می شود، مسئله «پیش بینی و کنترل رفتار انسان» و مفهوم «مهندسی اجتماعی» است.

بسیاری از جامعه شناسان، با الهام از موفقیت های علوم فیزیک در کنترل طبیعت، به دنبال یافتن فرمول هایی برای کنترل جامعه هستند. اما این کتاب به وضوح نشان می دهد که قیاس میان علوم اجتماعی و علوم فیزیک، با تمام تفاوت های ذاتی شان، می تواند گمراه کننده باشد. طبیعت را می توان کنترل کرد، اما انسان ها دارای اراده، آگاهی و پیچیدگی های عاطفی و فرهنگی هستند که در هیچ فرمولی نمی گنجد.

مکاتب مختلف علوم اجتماعی شعارهای مختلفی دارند، اما هیچ کدام به اندازۀ این شعار رایج نیست که «هدف علوم اجتماعی پیش بینی و کنترل رفتار انسان است.» امروزه در برخی محافل، دربارۀ «مهندسی اجتماعی» نیز حرف می زنند؛ عبارت تعریف نشده ای که غالباً امر بر آن ها مشتبه می شود و فکر می کنند یک هدف آشکار و روشن است، زیرا بر قیاسِ بی چون وچرای میان «چیرگی بر طبیعت» و «چیرگی بر جامعه» مبتنی است.

این کتاب به تقابل «علمی بودن» در برابر «انسانی بودن» جامعه شناسی می پردازد. آیا جامعه شناسی باید به دنبال تقلید از علوم طبیعی باشد و به دنبال قوانین کلی و جهان شمول بگردد، یا باید به ماهیت انسانی و تفسیری خود وفادار بماند و بر پیچیدگی های فرهنگی و تاریخی تأکید کند؟ این کشاکش، دغدغه ی اصلی بسیاری از مقالات است.

علاوه بر این، کتاب نقش های قدرت، عقل و تاریخ را در تحلیل های اجتماعی به طور گسترده ای بررسی می کند. از نظر نویسندگان، نمی توان از این مفاهیم بدون درک عمیق و انتقادی آن ها سخن گفت. قدرت چگونه دانش را شکل می دهد؟ عقل در امور بشری تا کجا می تواند پیش برود؟ و تاریخ، نه تنها به عنوان بستر وقایع، بلکه به عنوان میدانی برای آفرینش انسانی چگونه باید فهمیده شود؟ این ها پرسش هایی هستند که کتاب به آن ها می پردازد.

نکته قابل توجه دیگری که در کتاب به آن اشاره می شود، اهمیت فهم زمینه اجتماعی پرونده های حقوقی است. نویسندگان دیدگاه سنتی مبنی بر اینکه نظریه های حقوقی کاملاً عینی و عقلانی هستند را به چالش می کشند. آن ها استدلال می کنند که عوامل اجتماعی مانند نژاد، طبقه و جنسیت، نقش مهمی در نتایج حقوقی دارند و تأکید می کنند که تحقیقات جامعه شناختی برای درک این زمینه های اجتماعی و توسعه نظام های حقوقی عادلانه تر ضروری است. این رویکرد بین رشته ای، پیوند عمیقی میان جامعه شناسی و حقوق ایجاد کرده و نشان می دهد که علوم اجتماعی چگونه می توانند به نقد و بهبود نهادهای دیگر یاری رسانند. این کتاب، در واقع، یک دعوت جامع برای تفکر انتقادی در مورد تمامی جنبه های علم اجتماع و تأثیر آن بر زندگی انسان است.

ترازوی نقد: قوت ها و چالش های جامعه شناسی در محکمه ی جامعه شناسان

هر اثری، هرچند غنی و تأمل برانگیز، همواره نقاط قوت و محدودیت های خاص خود را دارد. «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» نیز از این قاعده مستثنی نیست. برای درک کامل ارزش این کتاب، لازم است که آن را بر ترازوی نقد قرار دهیم و به هر دو جنبه ی آن با دیدی باز بنگریم.

نقاط قوت: چرا این کتاب همچنان می درخشد؟

یکی از برجسته ترین نقاط قوت این کتاب، جامعیت آن در ارائه دیدگاه های انتقادی از جامعه شناسان برجسته است. این مجموعه، صرفاً دیدگاه های یک یا دو نظریه پرداز را شامل نمی شود، بلکه خواننده را با طیف وسیعی از نقدها از زوایای مختلف آشنا می کند. این رویکرد، به فهم عمیق تر و چندوجهی از مسائل کمک می کند. کتاب به دلیل ماهیت انتقادی خود، برای تفکر عمیق و خود-بازاندیشی در حوزه علوم اجتماعی بسیار تحریک کننده است. این کتاب خواننده را وامی دارد تا صرفاً به پذیرش نظریه ها بسنده نکند، بلکه با دیدی نقادانه به آن ها بنگرد و پرسش های بنیادین مطرح کند.

رویکرد بین رشته ای کتاب، که ارتباط آن را با فلسفه، تاریخ و حتی حقوق آشکار می سازد، از دیگر نقاط قوت آن است. این ویژگی به خواننده نشان می دهد که چگونه جامعه شناسی، در تعامل با دیگر حوزه های دانش، می تواند غنای بیشتری پیدا کند و به تحلیل های جامع تری دست یابد. در نهایت، با وجود ماهیت آکادمیک و پیچیده مباحث، سبک نگارش مقالات (و البته ترجمه روان لطیف عیوضی) تلاش می کند تا پیچیدگی ها را تا حد ممکن ساده کند و امکان برقراری ارتباط با طیف گسترده ای از مخاطبان، از آکادمیسین ها تا خوانندگان عمومی را فراهم آورد. مثال های واقعی و مطالعات موردی به کار رفته در برخی مقالات، به درک بهتر ایده های انتزاعی کمک شایانی می کند.

چالش ها: مواجهه با پیچیدگی های متن

با این حال، کتاب خالی از چالش نیست. یکی از محدودیت های احتمالی این اثر آن است که ممکن است برای خواننده ناآشنا با اصطلاحات و نظریات بنیادین جامعه شناسی، کمی سنگین و دشوار به نظر برسد. مفاهیم عمیق فلسفه علوم اجتماعی و نقد پارادایم های مسلط، نیازمند پیش زمینه ای از دانش جامعه شناسی است تا بتوان به طور کامل از آن بهره برد. این موضوع می تواند برای دانشجویان سال های ابتدایی یا علاقه مندان عمومی که اطلاعات کافی ندارند، کمی دلسردکننده باشد.

پرسش دیگری که ممکن است مطرح شود این است که آیا کتاب به یک جمع بندی نهایی و راه حل های مشخص برای نقدهایی که مطرح می کند، می رسد یا بیشتر به طرح مسائل و باز گذاشتن باب گفتگو اکتفا می کند؟ این کتاب بیشتر یک فراخوان برای تأمل است تا یک نسخه نهایی. این ویژگی ممکن است برای برخی از خوانندگان که به دنبال پاسخ های قاطع هستند، به عنوان یک محدودیت تلقی شود، در حالی که برای برخی دیگر، خودِ باز بودن و ادامه یافتن بحث، از نقاط قوت آن به شمار می رود. به طور کلی، این کتاب سفری پرچالش اما به شدت روشنگرانه را برای هر کسی که مایل به کاوش در پیچیدگی های علم اجتماع است، فراهم می آورد.

سفری ضروری: چه کسانی نباید این کتاب را از دست بدهند؟

برای آنانی که در پی فهمی عمیق تر از مبانی و چالش های علم اجتماع هستند، کتاب «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» همچون یک راهنمای فکری عمل می کند. این اثر، صرف نظر از جایگاه آکادمیک، برای طیف وسیعی از مخاطبان ضروری است که به دنبال فراتر رفتن از سطح اطلاعات رایج و ورود به قلمرو تفکر انتقادی هستند.

دانشجویان رشته های جامعه شناسی، علوم اجتماعی، فلسفه و علوم سیاسی به طور خاص می توانند از این کتاب بهره های فراوانی ببرند. این اثر نه تنها به عنوان یک منبع ارزشمند برای مطالعه و تحقیق، بلکه به عنوان یک ابزار قدرتمند برای آمادگی امتحانات و ارائه سمینارها عمل می کند. با مطالعه این کتاب، دیدگاهی ساختارمند و انتقادی نسبت به نظریه ها و روش های جامعه شناسی پیدا می کنند که در هیچ کتاب درسی معمولی یافت نمی شود.

پژوهشگران و اساتید علوم اجتماعی نیز، برای مرور سریع ایده های اصلی کتاب، ارجاع دهی به دیدگاه های انتقادی برجسته و آشنایی با رویکردهای متا-نظری در جامعه شناسی، می توانند به این اثر رجوع کنند. این کتاب می تواند جرقه بحث های جدیدی در کلاس های درس و حلقه های پژوهشی باشد و به ارتقای سطح تحلیل ها کمک کند.

همچنین، علاقه مندان جدی به مباحث نظری و انتقادی در جامعه شناسی، کسانی که می خواهند قبل از خرید یا مطالعه کامل کتاب های پیچیده تر، با محتوای آنها آشنا شوند یا دیدگاهی کلی به دست آورند، این کتاب را بسیار مفید خواهند یافت. «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان» نه تنها یک مقدمه برای مباحث کلیدی است، بلکه خواننده را به یک گفتگوی فکری عمیق دعوت می کند.

در نهایت، هر خواننده ای که به نقد علم و متا-نظریه علاقمند است، به ویژه در حوزه علوم اجتماعی، این کتاب را به عنوان یک منبع الهام بخش برای توسعه دیدگاه انتقادی خود خواهد یافت. این کتاب به ما یادآوری می کند که علم، یک موجود زنده است که پیوسته باید خود را مورد سوال قرار دهد و مرزهای دانش خود را به چالش بکشد تا بتواند به رسالت واقعی خود که فهم عمیق تر جهان و انسان است، نزدیک تر شود. مطالعه این اثر، در واقع، یک سرمایه گذاری فکری برای هر کسی است که به دنبال فهمی بالغانه و نقادانه از دنیای اجتماعی پیرامون خود است.

نتیجه گیری: جامعه شناسی در مسیر خودآگاهی و بازآفرینی

در پایان این سفر فکری در میان صفحات «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان»، آنچه بیش از همه در ذهن خواننده نقش می بندد، پیام اصلی و فراگیر کتاب است: لزوم نقد مداوم و خود-ارزیابی در علم جامعه شناسی. این کتاب بیش از آنکه به دنبال ارائه پاسخ های قطعی باشد، خواننده را به پرسشگری، تفکر انتقادی و مشارکت در گفتگوی جامعه شناسی دعوت می کند. گردآورندگان، آرتور جی. ویدیچ و موریس آستین، با مهارت تمام، صحنه ای را چیده اند که در آن، برجسته ترین اندیشمندان این حوزه، به «محاکمه» علم خود می پردازند؛ محاکمه ای که هدفش نه تخریب، بلکه پالایش، رشد و بازآفرینی است.

این اثر به ما نشان می دهد که جامعه شناسی، برای اینکه بتواند به رسالت خود در فهم پیچیدگی های اجتماعی و انسانی وفادار بماند، نمی تواند در برج عاج بی طرفی یا در میان فرمول های خشک علمی محبوس بماند. بلکه باید پیوسته خود را با تاریخ، اخلاق، سیاست، هنر و حتی شعر پیوند دهد تا بتواند عمق، ذوق و شوقی واقعی از عالم و آدم را دریابد. این کتاب، یک «راهنما» برای تفکر انتقادی است؛ راهنمایی که ما را به سوی خودآگاهی علمی و گشودگی نسبت به دیدگاه های نو می خواند. مطالعه این کتاب، نه تنها به ما کمک می کند تا با مسائل و چالش های جامعه شناسی آشنا شویم، بلکه دیدگاهی پویا و چندوجهی به ما می بخشد تا خود نیز بتوانیم در پیشبرد و تکامل این علم مشارکت فعال داشته باشیم. «جامعه شناسی در محکمه جامعه شناسان»، بیش از یک کتاب، یک تجربه است؛ تجربه ای که به هر دانشجوی علوم اجتماعی، پژوهشگر و یا علاقه مند به این حوزه، توصیه می شود تا آن را درک کرده و در مسیر فکری خود به کار گیرد.