معرفی انیمه باد برمی خیزد (The Wind Rises)

انیمه «باد برمی خیزد» (The Wind Rises) آخرین شاهکار سینمایی هایائو میازاکی پیش از بازنشستگی، بینشی عمیق به زندگی جیرو هوریکوشی، طراح هواپیماهای جنگنده ژاپنی ارائه می دهد و روایتی است از رویای پرواز در دل واقعیت های تلخ تاریخی. این اثر نه تنها یک داستان زندگی، بلکه پرتره ای هنرمندانه از ژاپن در دوران پر از چالش بین دو جنگ جهانی است و تماشاگر را به سفری تأمل برانگیز در کشمکش های درونی انسان و جامعه دعوت می کند.

در دنیای انیمه، هایائو میازاکی نامی است که با رویا، خیال و جادوی بصری گره خورده است. آثار او، از «شهر اشباح» گرفته تا «شاهزاده مونونوکه»، همواره مرزهای انیمیشن را جابه جا کرده و دنیایی عمیق و پر از معنا را پیش روی مخاطبان قرار داده اند. اما در میان تمامی این شاهکارها، «باد برمی خیزد» جایگاهی ویژه دارد. این فیلم، که در سال ۲۰۱۳ و پیش از اعلام بازنشستگی میازاکی اکران شد، نه تنها آخرین اثر بلند او به عنوان کارگردان محسوب می شود، بلکه رویکردی متفاوت و واقع گرایانه تر را به نمایش می گذارد که تماشاگران استودیو جیبلی کمتر به آن عادت داشتند.

«باد برمی خیزد» فراتر از یک داستان ساده است؛ آن یک حماسه شخصی و ملی، یک پرتره هوشیار از ژاپن در دوران حساس تاریخی و انعکاس کشمکش های درونی یک ملت است. فیلمی که در آن، رویای شخصی یک انسان نابغه، در مسیر پیشرفت صنعتی و نظامی یک کشور قرار می گیرد و به شکلی تراژیک، هم زیبایی و هم ویرانی را به همراه می آورد. این اثر دعوتنامه ای است به تأمل درباره ماهیت رویاها، هزینه پیشرفت، زیبایی عشق و واقعیت های تلخ زندگی. مخاطب پس از تماشای این انیمه، نه تنها یک داستان دیدنی را تجربه می کند، بلکه با دیدگاه هایی جدید به جهان اطرافش می نگرد و معنای عمیق دیالوگ محوری آن را با تمام وجود حس می کند: «Le vent se lève, il faut tenter de vivre.» (باد برمی خیزد، اکنون باید زیست.)

داستان در یک نگاه: پرواز میان رویا و واقعیت

انیمه «باد برمی خیزد» سفری است به زندگی «جیرو هوریکوشی»، پسرکی خیال پرداز با رویای پرواز. از همان کودکی، چشمان جیرو به آسمان دوخته شده بود، اما ضعف بینایی اش مانع از آن می شد که خود هدایتگر هواپیماها باشد. این محدودیت جسمانی، درهای جدیدی را به روی او گشود؛ او تصمیم گرفت به جای خلبانی، مهندس هوافضا شود و بال هایی را برای پرواز دیگران بسازد. این تصمیم، نقطه آغاز مسیری پرفراز و نشیب بود که او را به یکی از برجسته ترین طراحان هواپیما در ژاپن تبدیل کرد.

بستر تاریخی: ژاپن بین دو جنگ جهانی

داستان جیرو در دوران پرآشوب ژاپن بین دو جنگ جهانی روایت می شود؛ دورانی که کشور با رکود اقتصادی شدید، بلایای طبیعی ویرانگر مانند زلزله و سونامی، و بیماری های مسری مانند سل دست وپنجه نرم می کرد. این پس زمینه تاریخی، به فیلم عمق و واقع گرایی خاصی می بخشد. تماشاگر با هر سکانس، سنگینی این دوران را بر دوش مردم ژاپن حس می کند؛ مردمی که با وجود تمامی سختی ها، همچنان به دنبال رویاها و پیشرفت بودند. زلزله بزرگ کانتو که به شکلی هولناک به تصویر کشیده می شود، یکی از همین رویدادهاست که نه تنها ژاپن، بلکه مسیر زندگی جیرو را نیز تغییر می دهد.

مسیر شغلی و خلق هواپیماهای زیرو

با ورود به دنیای مهندسی هوافضا، جیرو پله های ترقی را به سرعت طی می کند. او با استعداد بی نظیر و پشتکار مثال زدنی اش، به یکی از مهم ترین اعضای تیم طراحی شرکت میتسوبیشی تبدیل می شود. در طول فیلم، او را می بینیم که درگیر طراحی هواپیماهای جنگی است، از جمله میتسوبیشی A6M، همان «زیرو»ی معروف که در جنگ جهانی دوم نامی برای خود دست وپا کرد. این بخش از داستان، کشمکش های درونی جیرو را به خوبی نشان می دهد؛ مردی که آرزویش ساخت بال هایی برای پرواز آزاد و صلح آمیز بود، اما سرنوشت او را به سوی خلق ابزارهای جنگ و ویرانی سوق می دهد.

عشق تراژیک: نائوکو و جیرو

در میان تمام این چالش های تاریخی و حرفه ای، جیرو با «نائوکو» آشنا می شود. نائوکو، دختری زیبا و لطیف، که خود با بیماری سل دست وپنجه نرم می کند، وارد زندگی جیرو شده و عشقی عمیق و تراژیک بین آن ها شکل می گیرد. رابطه جیرو و نائوکو، نمادی از امید و زیبایی در دل تباهی است. عشق آن ها، که در بستر بیماری و دشواری های دوران شکل می گیرد، به فیلم بُعدی انسانی و تأثیرگذار می بخشد. صحنه های آرام و دلنشین آن ها، در تضاد با هیاهوی ساخت هواپیماهای جنگی، قلب تماشاگر را تسخیر می کند و نشان می دهد که چگونه عشق و فداکاری می توانند حتی در تاریک ترین زمان ها، نور امید را روشن نگاه دارند.

کشمکش درونی و دیالوگ محوری

همانطور که رویای جیرو برای طراحی هواپیما به واقعیت می پیوندد، او با تناقض بزرگی روبه رو می شود: اختراعاتش که قرار بود نمادی از پیشرفت و زیبایی باشند، به ابزارهایی برای جنگ و کشتار تبدیل می شوند. این کشمکش درونی، ستون فقرات فلسفی فیلم را تشکیل می دهد. در این میان، دیالوگ معروف «Le vent se lève, il faut tenter de vivre.» (باد برمی خیزد، اکنون باید زیست.) که از شعر پل والری الهام گرفته شده و در طول داستان توسط شخصیت ها زمزمه می شود، معنای عمیقی پیدا می کند. این جمله، نه تنها نمادی از پذیرش زندگی با تمام سختی ها و چالش هایش است، بلکه روحیه استقامت و پایداری مردم ژاپن را نیز بازتاب می دهد.

پایان بندی: سرنوشت رویای جیرو

فیلم با پایانی تلخ و شیرین، سرنوشت رویای جیرو و عشقش را به تصویر می کشد. او به اوج موفقیت حرفه ای می رسد، اما هزینه های شخصی این موفقیت بسیار سنگین است. «باد برمی خیزد» ما را با این سؤال رها می کند که آیا رسیدن به رویاها، اگر به بهای از دست دادن آنچه که برایمان ارزشمند است تمام شود، باز هم ارزشش را دارد؟ این انیمه به زیبایی نشان می دهد که چگونه آرزوهای بزرگ، می توانند هم مایه افتخار باشند و هم منبع پشیمانی و اندوه.

«هواپیماهای زیرو یکی از معدود چیزهایی است که ما ژاپنی ها می توانیم به آن افتخار کنیم. آن ها حضوری به واقع پرابهت داشتند، همین طور خلبانانی که آن ها را هدایت می کردند.»

ریشه ها و الهام بخش ها: از واقعیت تا خیال میازاکی

انیمه «باد برمی خیزد» ریشه در ترکیبی از واقعیت تاریخی، ادبیات و تجربیات شخصی هایائو میازاکی دارد که آن را به اثری چندوجهی و عمیق تبدیل کرده است. این فیلم، فراتر از یک داستان تخیلی، ادای احترامی است به گذشته و درکی عمیق از ماهیت رویاها و پیامدهای آن ها.

زندگی واقعی: جیرو هوریکوشی

شخصیت اصلی فیلم، جیرو هوریکوشی، یک مهندس واقعی هواپیماهای جنگی ژاپنی بود که در دهه ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ میلادی فعالیت می کرد. او مغز متفکر پشت طراحی هواپیماهایی چون میتسوبیشی A5M و مهم تر از آن، میتسوبیشی A6M زیرو (Zero) بود که نقش مهمی در نیروی هوایی امپراتوری ژاپن در جنگ جهانی دوم ایفا کرد. میازاکی با الهام از زندگی این مهندس نابغه، داستانی انسانی و پر از کشمکش خلق کرده که نشان دهنده چالش های یک آفریننده در دوران جنگ است. او در مصاحبه ای در دفاع از انیمه خود گفت: «جیرو هوریکوشی بااستعدادترین مرد دوران خود بود. او به سلاح فکر نمی کرد. او فقط دوست داشت هواپیماهایی بی نظیر بسازد.»

منابع ادبی: مانگا و رمان

داستان «باد برمی خیزد» بر پایه مانگایی به همین نام نوشته خود میازاکی است که در مجله مدل گرافیکس به چاپ رسید. این مانگا نیز خود برداشتی آزاد از رمان «باد برخاسته» (Kaze Tachinu) اثر تاتسوئو هوری، نویسنده، شاعر و مترجم قرن بیستم ژاپن است. رمان هوری، داستانی عاشقانه و تأمل برانگیز درباره دختری بیمار به سل است که زندگی اش در یک آسایشگاه می گذرد. میازاکی به طرز ماهرانه ای این دو منبع – زندگی واقعی یک مهندس هواپیما و داستانی ادبی درباره عشق و بیماری – را در هم آمیخته و روایتی منحصر به فرد خلق کرده است.

پروژه شخصی میازاکی و وداع با کارگردانی

این انیمه را می توان یکی از شخصی ترین پروژه های میازاکی دانست. علاقه او به صنعت هوانوردی ریشه ای عمیق در خانواده اش دارد؛ پدرش در کارخانه ای کار می کرد که قطعات هواپیماهای جنگی تولید می کرد. این ارتباط خانوادگی و شیفتگی همیشگی او به پرواز، در بسیاری از آثار قبلی اش مانند «قلعه ای در آسمان» و «پورکو روسو» نیز دیده می شود. «باد برمی خیزد» اوج این علاقه را به نمایش می گذارد و به نوعی وداع میازاکی با کارگردانی فیلم های بلند بود که به آن رنگی از خاطرات و حسرت می بخشد.

حواشی و انتقادات پیرامون «باد برمی خیزد»

این فیلم، مانند هر اثر هنری عمیق دیگری، با حواشی و انتقاداتی نیز روبرو شد. برخی منتقدان نسبت به نمایش هواپیماهای جنگی و نقش آن ها در جنگ جهانی دوم ابراز نگرانی کردند و معتقد بودند که این فیلم ممکن است به نوعی ستایش گر جنگ باشد. با این حال، میازاکی و تیمش تأکید داشتند که هدف فیلم نه ستایش جنگ، بلکه کندوکاوی در ماهیت رویاها، پیشرفت و تناقضات انسانی است. فیلم به وضوح رنج ها و ویرانی های جنگ را به تصویر می کشد و نشان می دهد که چگونه یک رویای زیبا می تواند به ابزاری مخرب بدل شود.

تفاوت با سایر آثار استودیو جیبلی

«باد برمی خیزد» به طرز چشمگیری با دیگر آثار استودیو جیبلی تفاوت دارد. این فیلم، اثری بالغ تر و واقع گرایانه تر است که بیشتر برای مخاطبان بزرگسال ساخته شده است. در حالی که بسیاری از انیمه های جیبلی عناصری از فانتزی و ماجراجویی را در خود دارند، «باد برمی خیزد» با نگاهی جدی به تاریخ، سیاست و روابط انسانی می پردازد. صحنه های سیگار کشیدن مکرر شخصیت اصلی، نمایش بیماری سل و تصاویر ضمنی از خشونت و ویرانی جنگ، همگی نشان از رویکردی جدی تر و کمتر فانتزی محور دارند که آن را در کارنامه میازاکی منحصر به فرد می کند.

تحلیل و نقد هنری: لایه های پنهان یک شاهکار

«باد برمی خیزد» فراتر از یک زندگینامه صرف، اثری است که لایه های عمیقی از معنا، زیبایی و فلسفه را در خود جای داده است. با هر بار تماشا، جنبه های جدیدی از آن آشکار می شود که نشان دهنده چیره دستی هایائو میازاکی در کارگردانی و داستان گویی است.

کارگردانی و انیمیشن: سبک بصری منحصر به فرد میازاکی

سبک بصری «باد برمی خیزد» به شکلی خیره کننده، امضای هنری میازاکی را بر خود دارد. طراحی دقیق جزئیات، از معماری ژاپنی گرفته تا ظرافت های هواپیماها، رنگ بندی دلنشین و هارمونیک، و استفاده ماهرانه از نور و سایه، به فیلم هویتی بصری خاص می بخشد. صحنه های رویایی جیرو، که در آن ها با کاپورونی، طراح ایتالیایی، ملاقات می کند، مرز میان واقعیت و خیال را محو کرده و به داستان بُعدی سورئال می بخشند. این سکانس ها، نه تنها به پیشبرد داستان کمک می کنند، بلکه پنجره ای به ذهن خلاق و آشفته جیرو می گشایند.

طراحی صدا در این انیمه نیز یک شاهکار است. صدای منحصربه فرد زلزله، که نه تنها زمین، بلکه اعماق وجود تماشاگر را نیز می لرزاند، و صدای موتور هواپیماها که گاه به شکل انسانی شنیده می شود، همگی به تجربه ای فراگیر و فراموش نشدنی کمک می کنند. این عناصر، نه تنها واقعیت گرایی فیلم را افزایش می دهند، بلکه به آن یک حس شاعرانه و تأمل برانگیز نیز می بخشند.

شخصیت پردازی: رویابین، نابغه، و مردی درگیر تناقض

• جیرو هوریکوشی: او نه تنها یک نابغه مهندسی، بلکه رویابینی است که درگیر تناقضی عمیق است. آرزوی او برای خلق زیبایی در قالب هواپیما، به شکلی تلخ به ساخت ابزارهای مرگ و ویرانی منجر می شود. این شخصیت پردازی پیچیده، به تماشاگر اجازه می دهد تا با کشمکش های درونی جیرو همذات پنداری کند؛ او نمادی از انسانیت است که در تلاش برای تحقق رویاهایش، با پیامدهای ناخواسته ای روبرو می شود.
• نائوکو ستومی: نائوکو، نماد عشق پاک، زیبایی شکننده، امید و تراژدی در زندگی جیرو است. بیماری او، نمادی از وضعیت شکننده ژاپن در آن دوران است و عشق او به جیرو، پناهگاهی در برابر سختی های زندگی فراهم می کند. او به شکلی لطیف، فداکاری و استقامت را به تصویر می کشد.
• کاپورونی: این طراح ایتالیایی، که در رویاهای جیرو ظاهر می شود، نه تنها راهنمای او در دنیای طراحی هواپیماست، بلکه نمادی از آرزوهای پاک و آرمانی صنعت هوانوردی است. او نماینده آن جنبه از پرواز است که قرار بود به صلح و زیبایی منجر شود، نه جنگ.

تم ها و پیام ها: ستایش زندگی و مواجهه با تناقضات

«باد برمی خیزد» سرشار از تم های عمیق و پیام های تأمل برانگیز است:

1. رویا، جاه طلبی و پشتکار: فیلم ستایش گر تلاش بی وقفه برای رسیدن به اهداف است. جیرو، با وجود تمامی موانع، هرگز از رویای خود دست نمی کشد و با پشتکار و استعدادش، آن را به واقعیت تبدیل می کند.
2. تناقضات پیشرفت: چگونه یک رویای زیبا می تواند به دو روی سکه تبدیل شود؟ هواپیماهایی که جیرو طراحی می کند، هم نماد اوج نبوغ و هنر او هستند و هم ابزاری برای ویرانی و مرگ. این تناقض، قلب فیلم را تشکیل می دهد و نشان می دهد که پیشرفت بدون در نظر گرفتن اخلاق و انسانیت، می تواند به فاجعه منجر شود.
3. عشق در برابر تراژدی: عشق جیرو و نائوکو در دوران سخت و پر از بیماری، نشان دهنده قدرت عشق و فداکاری در مواجهه با تراژدی است. این عشق، به جیرو قدرت ادامه دادن می دهد و به زندگی او معنا می بخشد.
4. فلسفه پذیرش زندگی (ایگای): مفهوم «اکنون باید زیست»، که در فرهنگ ژاپنی نیز با واژه «ایگای» (هدف زندگی) همخوانی دارد، به عنوان ستون فقرات فلسفه فیلم عمل می کند. این پیام، دعوت به پذیرش واقعیت ها، حتی تلخ ترین آن ها، و یافتن معنا و هدف در دل رنج هاست.
5. بازتاب وضعیت اجتماعی: فیلم به شکلی صادقانه، رنج مردم، فقر، بیماری و بلایای طبیعی در ژاپن آن دوران را به تصویر می کشد و به تماشاگر درکی عمیق از شرایط اجتماعی و اقتصادی آن دوره می دهد.
6. جنگ به عنوان زمینه، نه ستایش: میازاکی به طرز ماهرانه ای، جنگ را به عنوان یک بستر اجتناب ناپذیر برای روایت داستان خود استفاده می کند، اما هرگز به ستایش آن نمی پردازد. در عوض، او بر جنبه های انسانی و پیامدهای دردناک آن تمرکز می کند.

موسیقی متن: روح انیمه با نوای جو هیسایشی

جو هیسایشی، آهنگساز همیشگی و نابغه آثار میازاکی، بار دیگر با خلق موسیقی متنی حماسی، اندوهناک و رویایی، به روح «باد برمی خیزد» جان می بخشد. موسیقی او، نه تنها فضا و احساسات هر صحنه را تقویت می کند، بلکه خود به یکی از شخصیت های اصلی فیلم تبدیل می شود. تم های اصلی، از قطعات پرشکوه و باشکوهی که پرواز هواپیماها را تداعی می کنند، تا ملودی های آرام و غمگینی که عشق و تراژدی نائوکو را بازتاب می دهند، همگی تأثیری عمیق بر احساسات مخاطب می گذارند و تجربه ای فراموش نشدنی را رقم می زنند. موسیقی هیسایشی در این فیلم، اوج هنر او در همراهی با داستان گویی میازاکی است.

پیرنگ و ریتم روایی: نگاهی به عمق آرام

ممکن است در نگاه اول، برخی از تماشاگران ریتم روایی «باد برمی خیزد» را کند بیابند، اما این آرامش در روایت، عمدی و ضروری است. میازاکی به مخاطب فرصت می دهد تا در فضای دوران غرق شود، به جزئیات زندگی جیرو بپردازد و با کشمکش های درونی او همذات پنداری کند. این ریتم تدریجی، اجازه می دهد تا شخصیت ها به آرامی رشد کنند، روابط عمیق تر شوند و تم های فلسفی فیلم به مرور زمان در ذهن تماشاگر جا بیفتند. پرش های داستانی که گاهی حس می شوند، در واقع نشان دهنده گذر زمان و جهش های زندگی جیرو هستند که در نگاه کلی، به یکپارچگی روایت کمک می کنند. این سبک، به جای عجله در پیشبرد حوادث، بر تأمل و درک عمیق از زندگی و انتخاب ها تمرکز دارد و با لحن تجربه محور فیلم کاملاً همخوانی دارد.

جوایز و افتخارات: تحسین های جهانی

انیمه «باد برمی خیزد» پس از اکران، با تحسین گسترده منتقدان و مخاطبان جهانی روبرو شد و جوایز و افتخارات متعددی را از آن خود کرد. این تحسین ها، نشان از کیفیت هنری و عمق بالای این اثر دارد و جایگاه آن را در تاریخ سینمای انیمیشن تثبیت کرده است.

برخی از مهم ترین جوایز و افتخارات این فیلم عبارتند از:

• نامزدی جایزه اسکار بهترین انیمیشن بلند در هشتاد و ششمین دوره جوایز اسکار.
• نامزدی جایزه شیر طلایی در جشنواره فیلم ونیز، که نشان دهنده اعتبار هنری فیلم در میان آثار بزرگ سینمای جهان است.
• دریافت جایزه بهترین انیمیشن از انجمن منتقدان فیلم لس آنجلس (LAFCA).
• دریافت جایزه بهترین انیمیشن از انجمن منتقدان فیلم نیویورک (NYFCC).
• تحسین های گسترده از سوی منتقدان در سایت های معتبر سینمایی که میانگین امتیازات بالایی را برای آن به ارمغان آورد.

این افتخارات، گواهی بر این حقیقت است که «باد برمی خیزد» نه تنها یک انیمه موفق، بلکه یک اثر هنری ماندگار است که توانسته فراتر از مرزهای فرهنگی، با مخاطبان ارتباط برقرار کند و آن ها را به تأمل وادارد.

جایگاه باد برمی خیزد در کارنامه میازاکی و سینمای جهان

«باد برمی خیزد» به عنوان آخرین اثر بلند هایائو میازاکی، جایگاه ویژه ای در کارنامه او و تاریخ سینمای انیمیشن دارد. این فیلم، نقطه اوجی در سبک کارگردانی و داستان گویی او به شمار می رود و به عنوان اثری متفاوت و بلوغ یافته تر، از بسیاری جهات از دیگر شاهکارهای استودیو جیبلی متمایز می شود.

برخلاف بسیاری از آثار پیشین میازاکی که در آن ها عناصر فانتزی، جادو و موجودات عجیب و غریب نقش پررنگی داشتند، «باد برمی خیزد» رویکردی واقع گرایانه و تاریخی را در پیش می گیرد. این تغییر جهت، نشان دهنده تمایل میازاکی به کندوکاوی عمیق تر در جنبه های انسانی و اجتماعی است. فیلم با پرداختن به تم هایی چون رویا، پیشرفت، جنگ، عشق و تراژدی در بستر واقعیات تاریخی، پتانسیل بالای انیمیشن را به عنوان یک رسانه جدی و تأمل برانگیز برای مخاطبان بزرگسال به نمایش می گذارد.

«باد برمی خیزد» همچنین بر تأثیرگذاری انیمیشن بر مخاطبان بزرگسال تأکید می کند. این فیلم ثابت کرد که انیمیشن می تواند فراتر از سرگرمی های کودکانه باشد و به عنوان ابزاری قدرتمند برای روایت داستان های پیچیده، فلسفی و تاریخی عمل کند. این اثر، نه تنها یک تجربه سینمایی ضروری برای علاقه مندان به انیمه و سینمای هنری است، بلکه به نوعی وصیت نامه هنری میازاکی نیز محسوب می شود که در آن، او تمامی دغدغه ها، رویاها و آرزوهای طول عمر خود را در قالب یک داستان انسانی و عمیق، به یادگار گذاشته است.

این فیلم نشان می دهد که چگونه یک کارگردان می تواند با وفاداری به سبک هنری خود، در عین حال مرزهای جدیدی را کشف کرده و مخاطبان را به چالش بکشد. «باد برمی خیزد» اثری است که نه تنها باید دید، بلکه باید در مورد آن فکر کرد و آن را احساس کرد. این فیلم، دعوتی است به سفری درونی، که در آن تماشاگر با زیبایی ها و زشتی های دنیای واقعی، و تناقضات رویاهای انسانی روبرو می شود. میراث این فیلم، در توانایی اش برای برانگیختن تأمل و ایجاد ارتباط عمیق با روح و روان انسان نهفته است.

نتیجه گیری: زمزمه باد در گذر زمان

«باد برمی خیزد» (The Wind Rises) تجربه ای است که در عمق وجود تماشاگر نفوذ می کند و او را با خود به سفری فراموش نشدنی در دنیای رویاها، عشق و واقعیت های تلخ تاریخی می برد. این انیمه، با کارگردانی بی نظیر هایائو میازاکی، موسیقی دلنشین جو هیسایشی و داستان گویی عمیقش، فراتر از یک فیلم صرف عمل می کند و به آینه ای برای تأمل درباره ماهیت انسانی بدل می شود. فیلم ما را با این پرسش روبرو می کند که چگونه می توان در میان بادهای سرنوشت و چالش های زندگی، نه تنها بقا یافت، بلکه به بهترین شکل زیست؟

این شاهکار استودیو جیبلی، ارزش های هنری، فکری و احساسی بی بدیلی را به مخاطب ارائه می دهد. «باد برمی خیزد» نه تنها داستان زندگی یک نابغه است، بلکه روایتی از روح یک ملت است که در دل ویرانی ها و سختی ها، به دنبال معنا و پیشرفت می گشت. این انیمه به شکلی ظریف، زیبایی های شکننده عشق و رویای پرواز را در تضاد با واقعیت های خشن جنگ به تصویر می کشد و پیام محوری آن – «اکنون باید زیست» – همچون زمزمه ای از میان ابرها، تا همیشه در ذهن تماشاگر طنین انداز می شود.

دعوت می کنیم تا این اثر ماندگار را تماشا کنید و خود را در جریان بادهایی که زندگی جیرو هوریکوشی و نائوکو را به حرکت درآوردند، قرار دهید. آیا می توان رویاها را دنبال کرد بدون اینکه از پیامدهای ناخواسته آن ها آسیب دید؟ به نظر شما، رویای جیرو هوریکوشی بیشتر یک موهبت بود یا یک نفرین؟